99
Binnenlandsch uerloi buitenlands doorgebracht.
Het tijdstip waarop de serg mij voor Insubordinatie heeft beschuldigt
is werkelijk geen gezocht oogenblik. Ook is het uiten van mijn opinie
over zijn manier van inkoopen (dat is niet met ongepaste woorden ge
schied) op het zelfde oogenblik waarop hij mij voor Insubordinatie beschul
digt, geweest. Doch verder wil ik mij nog niet uiten het kan misschien
later gebeuren Ondergeteekende verzoekt de Eedacteur van het Bata-
via's Niewsblad aan deze publieke verdediging niets ie veranderen niets
bij of af te doen.
D e onschuldig beschuldigde.
Dieleman Fes:
Stb.: no. 56856.
Ie Comp: 10e Bat.: Inf. Batavia.
Wij lezen in de Java-bode bet volgende:
Toevallig vernamen wij dat door een officier, wien drie maanden binnen-
landsch verlof is verleend, een rekest is ingediend om, overeenkomstig
hetgeen reeds herhaaldelijk aan burgerlijke landsdienaren is vergund, ook
aan officieren toetestaan, zich gedurende een binnenlandsch verlof buiten
Nederlandsch-Indië te begeven. Tevens vernamen we echter, dat er weini"
kans bestaat, dat dit verzoek zal worden ingewilligd. Dit geeft ons
aanleiding, een paar opmerkingen hierover ten beste te geven.
Men vraagt zich nl. af, welke redenen er kunnen bestaan om aan
iemand, die reeds in het rechi is gesteld op drie maanden binnenlandsch
verlof, te weigeren zich gedurende dien tijd buiten Nederlandsch-Indië
te begeven. Op die vraag is een afdoend antwoord gegeven in de consi
derans van het gouvernements besluit, dat de zaak regelt voor burgerlijke
ambtenarengeen enkele.
Wij gelooven dan ook, dat de tegenzin, die er bestaat om de gunstige
bepaling uittestrekken tot officieren, uitsluitend te wijten is a»n star
conservatisme, gevoed door begripsverwarring ten gevolge van verkeerde
woordenkeus.
Men heeft destijds voor officieren en ambtenaren tweeërlei soort verlof
in het leven geroepen: verlof, waarop men recht had, verlof Daar Europa,
daarom buitenlandsch verlof genaamd, en verloven, waarop men geenerlei
recht kan laten gelden, uit den aard der slechte communicatiën toenmaals
binnenlandsche verloven genaamd. Daardoor is men aan buitenlandsch
verlof voor goed de gedachte gaan verbinden van een verlof waarop
recht bestaat en is men vermoedelijk ongeneigd, aan binnenlandsche
verloven ook het recht te verbinden om zich buiten Nederlandsch-Indië
te mogen begeven, omdat men vreest, dat de autoriteiten, die verlof
verleenen, zich niet zullen kunnen losmaken van dat idee, van rechtop
buitenlandsch verlof; daardoor aan hen, die hun bedoeling kenbaar maken
zich buiten 's lands te zullen begeven, eerder verlof zullen schenken
dan zij zouden doen, wanneer eenvoudig binnenlandsch verlof werd be
vraagd; en dat zoodoende door het verleenen van de gunstige bepalin^
het aantal verlofgangers zal worden uitgebreid. De bepalingen op het
verleenen van binnenlandsche verloven blijven echter daardoor o-eheel
onveranderd en regeering of legerbestuur hebben het volkomen&in de
