188
Nu de verdere onkosten.
Behalve een vast tractement van maandelijks 64 gulden heeft zulk een
opnemer, op dagen dat hij aan de opname werkzaam is, een daggeld van
f 4.waarvan hij dan ook zelf een woning moet bekostigen, zoo ook
reis- en verblijfkosten. Aan huishuur betaalt de persoon in kwestie te
te Salatiga maandelijks 80.— Yoor de dagen, dat hij nu te Magelang
moet wachten, totdat eindelijk de beurt aan hem zal komen, bekomt hij
geen daggeld. Zijn echtgenoote en kinderen blijven natuurlijk te Sala
tiga achter, waarvoor hij de huishuur moet door betalen. Alzoo lijdt hij
nu reeds een verlies van f 4 daggeld en 1 voor huishuur.
Waar moet hij dan verder in Magelang overnachten en van waar
moet hij eten bekomen? Yan het militaire bestuur? daar behoeft hij niet
aantekomen. In de kazerne heeft hij niets te zoeken, daar wordt hem
eenvoudig het verblijf verboden, zoodat hij gedwongen is in een loge
ment verblijf te houden, welke onkosten hij ook nog bovendien zelf moet
betalen.
Het goedkoopste logement te Magalang is het Chineesche, en daar kost
het per dag f 3,50.
Dit maakt reeds per dag f 8,50, zegge acht en een halven gul
den, en dat voor een minder militair, zonder nog de andere onkosten
te tekenen voor spoorkaartje enz.
En dat alles voor een hondje, dat bijna nog niet kon loopen
Na ingewonnen inlichtingen te Salatiga, hoeveel dagen in den regel
vereischt worden, vóór zaken bij den krijgsraad worden berecht, bekwam
de „verdachte" ten antwoord: „in den regel is het 14 dagen, maar dik
wijls duurt het nog langer, zelfs 3 maanden"
En deze inlichtingen kreeg hij op het Plaatsbureau zelf, en daar zul
len zij het toch wel weten.
Prachtig vooruitzicht! In het gunstigst geval 14 dagen te Magelang
te moeten verblijven: wie voorziet in de voeding van zijn gezin, achter
gelaten te Salatiga?
Wellicht dat, door de aandacht te vestigen op een dergelijke wijze
van rechtspleging, waarbij de gevolgen van de straf zoo geheel buiten
verhouding staan tot de grootte van het „misdrijf", het in die richting
kan worden geleid, dat soortgelijke zaken voortaan op de plaats zelve,
eventueel disciplinair, worden afgedaan.
Wij gaven het verhaal zonder eenige verandering; commentaar is daar
bij overbodig!
Echter kunnen wij hier niet nagaan of de feiten juist zijn voorgesteld
en of hier en daar niet overdreven is.
Misschien wil een onzer lezers over deze aangelegenheid zijn licht eens
laten schijnen.
Ons lijkt bij deze verouderde rechtspleging de eenige oplossing„een
veroordeeling bij verstek".
Zendt de beklaagde niet op want dat is dienst en dwang. Voor dergelijke
geringe feiten komt het er niets op aan of hij er zelf bij is. Laat de
rechter op stukken oordeelen en dan uit. Moge dit feit aanleiding zijn
tot het opmaken van een voorstel in dien geest.
