220
Het bevel over het leger gaf hij over aan Chiang Wei en hij
gelastte verder dat, mocht na zijn dood nog slag geleverd
worden, een houten beeld van hem, Kung Ming, te midden van
zijn lijfwacht op zijn strijdwagen geplaatst zou worden en
dat deze wagen aan het gevecht zou deelnemen; dat hij zon
der plechtigheden in een aarden graf wenschte begraven te
worden en dat er geen offers mochten worden gebracht. On
middellijk daarop stierf hij in 't jaar 236 en Sze ma i, die
bericht kreeg van zijn dood, liet onmiddellijk de troepen opruk
ken doch zoodra hij zag, dat de strijdwagen van Kung Ming
kwam aanrijden, meende hij zijn tegenstander in persoon te
nerkennen en trok daarop met zijn leger af.
\olgens eene andere lezing moet Kung Ming op zijn doodsbed
aan Chiang wei gelast nebben om na zijn dood een tempel op
te richten, waarbinnen een klein boek dat hij hem overhandigde,
moest verborgen worden in een beeld van klei Vóór het beeld
moest een groote magneetsteen met tegels overdekt, worden
ingegraven. Korten tijd nadat deze bevelen waren volbracht,
vvei d deze tempel ontdekt door soldaten van Sze ma i, die zich
bij ontvangst van dit bericht haastte om, gedeeltelijk uit ach
ting voor zijn tegenstander, gedeeltelijk uit nieuwsgierigheid,
den tempel binnen le treden en geknield voor het beeld zijne
gebeden te verrichten. Toen hij wilde opstaan, bleef hij, van
wege zijn ijzeren pantser, aan den grond gekluisterd en kon
slechts met moeite opstaan. Om deze reden vertoornd, beval
hij het beeld te vernielen. Toen de soldaten daarmee bezig
waren ontdekten zij het boek, dat er binnen verborgen was en
brachten het hunnen veldheer, die het gretig aannam daar hij
meende nu den sleutel tot Kung Ming's tooverkunst ontdekt te
hebben. Het boek open slaande vond hij op de eerste bladzijde
slechts zijn eigen naam, waardoor zijn nieuwsgierigheid nog
meei geprikkeld werd, bladerde verder doch moest, daar de
bladeren aan elkaar kleefden, iedere maal opnieuw zijn vinger
nat maken om beter te kunnen omslaan. Nadat hij 100 maal
zijn vinger aan den mond had gebracht, drong het vergif,
waarmee de bladeren aan elkaar waren geplakt in zijn bloed,
zoodat hij korten tijd later stief.
H oe het voorbeeld van Kung Ming op zijn landslieden
