373
de noordzijde van don Terayama hield een handjevol Russen dapper
stand en bevocht de Japanners tot de duisternis intrad, zonder een hand
breed te wijken.
In de veroverde stelling graaf dan de Japanners zich gedurende den nacht
in. De Terayama was slechts een vooruitgeschoven stelling der Russen
geweest. Het verlies der Japanners bedroeg ongeveer 1000 man, hoofdzake
lijk verkregen door granaat-kartetsvuur bij de opeenhooping der troepen
in de veroverde stelling na den aftocht der Russen. De Russische bajonet
ten veroorzaakten slechts geringe wonden, daar ze geheel stomp waren
en bij een schuin toegebrachten stoot sterk krombogenook werd het
langzamerhand een handige truc bij het 1ste Legerkorps, de bajonet van
den° tegenstander met eene hand op te vangen en ze met een korten draai
van het geweer af te rukken
Hamilton schildert den aanval van den linker vleugel van de Brigade
Hatsunaga op eene hoogte noord van Shotatsuko den dag daarna als
volgt: „Kort na 11 uur hoorde ik plotseling gedurende een pauze in
het eenigszins verzwakte artilleriegevecht het verwijderde, maar indruk
makende trommelende geluid, hetwelk mij zeide dat wederom lange
tirailleurliniën den strijd om het vuuroverwicht hadden aangebonden;
wederom was een groote gebeurtenis nabij, want zulk een vuur kan
niet eeuwig duren en om half twaalf gingen de aanvalsliniën van Mat-
sunaga de vlakte in. De formatie was dezelfde als die van gisteren
avond voor den Terayama, d.w z. er waren geen regelmatige tusschen-
ruimton en afstanden of gelijke liniënieder man geleek op zichzelf
vooruit te rennen zoo hard hij kon, geheel bezield van de gedachte het
eerst in de vijandelijke stellingen door te dringen.
De Russische artillerie had tot op dat oogenblik op ongeveer 50Ü0 M.
togen Senkiup het uitganspunt van den aanval vuur afgegeven van
uit een gedekte stelling, en wederom evenais gisteren waren zij veel te
langzaam om met hun vuur de vooruitrennendo Japanners aan het lijf
te ^kunnen komenzij schoten steeds nog op het dorp, toen de aanval
lers reeds een goed stuk daarbuiien op het open terrein waren. Thans
echter om 11.85 barsten de granaat-kartetsen over de infanterie los,
maar blijkbaar zijn de sprinypunten nog te hoog en te veel verspreid.
Up één punt is de artillerie goed ingeschoten maar de kleine voort
stormende groepen ontwijken deze doodelijke zone, door naar rechts en
links aan te sluiten.
Het valt mij op dat het karakter van dezen aanval bijna nog per
soonlijker is dan die van Okasaki gisteren. Ik zie een groot aantal
lieden neervallen, wellicht om te vuren of om op adem te komen, want
ik kan niet gelooven dat er zooveel tegelijk getroffen worden; maar ik
zie ook niet één groep tegelijk halt houden; ik heb den bepaalden in
druk gekregen, dat de 600 M. afstand van den vijand in meerdere
sprongen worden afgelegd, maar dat iedereen halt kan houden naar ver
kiezing.
Om 11.45 is het duidelijk, dat het aanvalsveld niet meens kan worden
overschreden; op ongeveer 2/3 van den afstand begint wederom het
vuren en langzamerhand wordt een lange, dichte, levendig vurende
tirailleurlinie gevormd, wanneer men tenminste van een linie spreken
kan met daarachter de verspreide ondersteuningstroepen.
Om 11.55 stormt plots als één man de geheele tirailleurlinie vooruit
