- 630
De wedstrijden, die ik in de gelegenheid was in het voorjaar te Cairo
bij te wonen, waren, hoewel er geen der Gardekorpsen aan deelnam, in
zooverre interessanter dan menig, op zich zelf in het moederland voel
grootscher schouwspel, daar ook Egyptische troepen aan de wedstrijden
deelnamen samen met hunne veroveraars" en zoowel de geheele in
ternationale vreemdelingenbent van Cairo alsook verschillende leden
van het hof van den Vicekoning aanwezig waren. Het wonderschoone,
bijna tropische landschap, het heerlijke, met groote vakkennis aangeleg
de sportterrein der Engelsche militaire kolonie op de Nijl-delta Gezireh
vormen een bijzonder gunstige gelegenheid voor het houden dezer wed
strijden, waarbij de opmerkzame toeschouwer zoo menig schijnbaar nioti-
gen maatregel in de samenstelling kan vinden, welke in de eerste pl*ats
er voor bestemd is de populariteit van het leger te bevorderen, stemming
te maken voor het Engelsche militarisme. „Militarisch", in den Duit-
schen zin van het woord, ging het er echter werkelijk in hst geheel
niet toe; alles ging ongedwongen en met uitzondering van enkele num
mers van het zeer lange programma had alles, zoowel voorbereiding als
uitvoerin?, het aanzien, dat de sport meer dan het militaire op den voor
grond werd gesteld.
De wedstrijden duurden een geheelen dag, onderbioken door eene
lange middagpauze; de namiddag bracht de interessaniste nummers eu
als gevolg daarvan het uitgelezen publiek en de hoogste autoriteiten.
De Khedive had zijn sterke, uitstekende en onder leiding van een Oos-
tenrijksch kapelmeester sraand muziekkorps ter beschikking gesteld, wel
ke afwisselend met de eveneens uitstekende regiments-muziek der In-
niskilling Dragoons de pauzes aanvulde. De niet deelnemende manschap
pen van alle regimenten, ook van de Egyptische, omzoomden als toe
schouwers in een dichte haag het afgezette deel van het uitgestrekte
sportterreinhunne bonte uniformen, de witte helmen der Engelsehen
en de roode fez der Egyptische soldaten boden een vroolijk schouwspel
aan; regimentsgewijze stonden ze bijeen en vuurden door luide uitroe
pen hunne kameraden tot de hoogste inspanning aan en volgden ijverig
met goed-of afkeurende geluiden den gang der zaken; veel werd onder
deze toeschouwers gewed. Ongewoon voor Duitsche oogen is het loopen
met een stokje in uniform en de vele gehuwde soldaten, die met vrouw
en kinderen aanwezig waren. De zeer hooge entreegelden waren ook,
vermeen ik, bestemd voor de weduwen en weezen van militairen. Zoo
als vanzelf spreekt waren kostbare prijzen uitgeloofd, zooals in Enge
land bij sportwedstrijden niet anders denkbaar is: eereprijzen voor of
ficieren, geldprijzen voor de onderofficieren en manschappen.
Zoo volgde het eene „event" het andere; elk nummer werd geleid
door een officier van het betrokken troependeeleen onderofficier ver
kondigde na den afloop met luider stemme en opvallend duidelijke ver
melding van het korps den overwinnaar, zooals men ziet alles tot op
wekking der eerzucht en aanmoediging van den korpstrots.
Eerst kwam het bajonetschermen, waarbij niets bemerkenswaard zich
voordeed; dan touwtrekken tusschen lieden van twee verschillende regi
menten, van het eene kleine, taaie, lenige, van het andere regiment
groote, krachtige kerels. Elke partij trok onder commando van een
onderofficier en uit de toekijkende soldatenmenigte stegen opgewonden,
aansporende kreten tot de partijen, die niet in uniform, maar in een
