5ei dlarine-Ropport en Duiienplaierij.
184
Een middel zal dus gezocht moeten worden, om dat ellendig lijden
zooveel mogelijk te voorkomen.
Dat middel is de Roode-Kruis hond.
Door de bijzondere eigenschappen van den hond, zijn scherp gehoor,
fijn ontwikkelde reukorganen, snelheid, speurzin, trouw en leerzaamheid
is de hond voor het opzoeken van gewonden uitstekend te gebruiken.
Hij moet daar echter voor worden afgericht.
De meeste landen van Europa hebben dit middel reeds ter hand ge
nomen. Rusland, Duitschland, Engeland, Frankrijk, Italië en Zweden
hebben reeds Roode-Kruis honden, die bij gehouden proeven uitstekend
hebben voldaan.
Rusland gebruikte die honden met goeden uitslag in den oorlog te
gen Japan.
{Vaderland).
Op grond hiervan willen eenige heeren in Nederland eene vereeniging
stichten om een aantal honden tot dat doel af te richten.
Vaderland
We zien in Europa de oorlogshond op verschillend gebied optreden. De
africhting in Indië stuit op het groote bezwaar, dat het personeel daarvoor
zoo veranderlijk is, en zoo weinig onderlegd, dat zelfs de meest eenvou
dige proeven alle toewijding eischen om niet te mislukken.
In de N. Soerb. Crt. van 5 Febr. 1.1. komt een hoofdartikel voor van
Rekso, waaruit we eenige hoofdgedachten zullen nemen, omtrent het
belangrijke vraagstuk onzer Marine.
„De minister van marine, de heer Wentholt, heeft, naar hij bij het be-
grootinasdebat en in zijn Memorie van Toelichting heeft verklaard, nog
geen tijd gehad, gezette studie te maken van het den 22en Mei jl. inge
diende rapport der staatscommissie betreffende de indische zeemacht.
Schrijver vreest, dat ZExc. daartoe in den eersten tijd al evenmin
gelegenheid zal kunnen vinden."
„Het eerste en voornaamste resultaat van het hier ter sprake zijnde belang
rijke commissie-rapport is ongetwijfeld dat„de behartiging van de belangen
van het deel der zeemacht in Ned. Indië, dat een taak heeft te ver
vullen bij de verdediging der kolonie tegen buitenlandsch geweld, moet
komen in één hand."
Waarom dit zoo moet zijn, wordt uitvoerig en overtuigend aangetoond,
maar is overbekend en reeds vele malen in dagbladen en tijdschriften
besproken en afgekeurd als te zijn niet alleen noodeloos kostbaar, maar
ook ten hoogste schadelijk zoowel voor de defensie-belangen van het
moederland als van die der koloniën.
Nieuw is echter het voorstel der commissie, om de nederlandsch-
indische marine bij het departement van koloniën onder
te brengen en klemmend haar betoog, waar zij de voor- en nadeelen
van een zoodanige regeling in beschouwing neemt.
Het voordeel van alle marinezaken in één hand, ten opzichte van de
te nemen maatregelen in het belang van personeel en materieel, in
