1144
(H. en P.) door het toepassen van eene oordeelkundige draag
wijze (zooals in Frankrijk).
Een ernstiger bezwaar is 't doortrekken van zwaar begroeid
terrein.
Maar dat zelfde bezwaar geldt en in niet geringer mate voor
het dragen van de karabijn op den rug, wat echter niet belet
heeft deze bevestigingswijze in te voeren. Eenige keeren blijven
haken heeft de menschen al spoedig geleerd, hoe zich te wringen
door de takken; en verder vergete men niet, dat de karabijn vast
zit, aan 't lichaam van den ruiter die, bij snelle vaart, gevaar loopt
bij een eenigszins ernstig beletsel uit den zadel te worden gesleurd.
Dat is niet eens 't geval bij de lans, welke, moge zij dan al wat
langer wezen, desnoods kan worden achtergelaten.
Maar hoe dan ookmen mag de waarde van zulk een geducht
wapen toch niet afhankelijk stellen van de mogelijkheid van
eene snelle vlucht door sterk begroeid terrein?!!
De soort van lans is in de onderscheidene rijken zeer ver
schillend.
Duitschland heeft zijne geheele, schitterende, cavalerie bewa
pend met de stalen lans.
Frankrijk gebruikt de bamboelans.
Italië eene stalen.
Rusland eene houten.
België weer eene van bamboe.
De Belgische lans weegt slechts 1.2 KG. bij eene lengte van
2.85 M. en is van bamboe. Indien ik mij niet vergis, is de
soort van bamboe tot dat doel vereischt in Indië te verkrijgen,
zelfs op Java (Bandoeng, Lembang en omstreken). Nemen wij
het kostende van zulk eene bamboelans 4- stalen punt op, (goed
ruim berekend)5 per stuk, (inclusief 2 leeren schoenen
voor de beugels, en een armlis), dan zou derhalve eene aan
schaffing van 1000 lansen in eens, eene uitgave vorderen van
f 5000.
Nu!
Ons wapen is lang een stiefkind geweest van het leger; laten
wij zeggen tot voor zelfs betrekkelijk korten tijd.
