1159 genstelling met deze gewoonte schoten de benden van Polèni toen liefst in pikdonker en zooals men ziet op zeer korten afstand. Bovendien ging dat schieten gepaard met een uitdagend geschreeuw, liever gezegd menschelijk gebrul om den troepen te trachten schrik aan te jagen. Dit alles gevoegd bij een dagelijksch uitrukken en een vechten achter in de heuvels van Zuid Peusangan, maakte dat van onze mannetjes het noodige werd gevergd. Maakt dit maar eens mede, Gij Mannen, die zoo den mond vol hebt over ons optreden in dat Atjèh'sche rijk- Zeer zeker zult Gij niet meer uitbazuinen over een uitmoorden van dat volk, misschien. zult Gij dan wel verbleeken of sidderen van angst. Vooral met de wetenschap, dat straks thuis gekomen met een schot dwars door Uw lichaam, bij afwezigheid van eenen Officier van Gezondheid, een Luitenant van de Infanterie moet gereed staan om met een eenvoudig scheer mes dien lastigen kogel, aan de andere zijde van zijn binnen dringen, vlak naast Uwe ruggegraat, uit te snijden, beter gezegd uit te kerven. Wordt vervolgd.) Verschuir.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1909 | | pagina 497