Bandgranaten, systeem (Harten Bate,
965
dienst, extrabeloond worden? Trouwens het zou in de papieren loopen,
want het aantal seiners zou, gezien de eenvoudige methode, aanzienlijk
worden. Wel zou het aanbeveling verdienen er aanteekening van te
houden in het administratie-boek als van de gymnasten lst0 klasse.
Wanneer komt er een sein-voorschrift in het Maleisch? Kromo houdt
van seinen.
SOERATMAN.
De heer Marten Hale, ingenieur van de „Cotton Powder Company" te
Faversham heeft den handgranaat, die door de Japanners gebruikt werd,
thans zoodanig vervolledigd, dat de juiste werking ervan op alle terreinen
verzekerd is.
De granaat fig. 1 Marten Hale, van algemeen cylindrischen vorm,
heeft een hoogte van 0,15 M; zijne middellijn is 0,045 M. en zijn totaal
gewicht, wanneer hij geladen is, 0,625 K. Gr.
Hij bestaat uit een geel koperen cylinder, bevattende 0,14 K. G. tonite
(een mengsel van gelijke deelen schietkatoen en nitraat barite) en uit
een werptouw van ongeveer 0,45 M lengte en waarvan het uiteinde
uitgerafeld is, om daardoor de beweging ervan in de lucht te verzekeren.
Het boveneinde van den granaat is voorzien van een bouten stop,
waardoor het koord loopt; aan het ondereinde bevindt zich een vast
slaghoedje en het ontstekingsapparaat. Dit laatste bestaat uit twee deelen
de kap en den ontsteker.
Do kap is blijvend bevestigd op den granaat. De ontsteker bevat de
ontploffingsstoffendeze ontsteker wordt niet eerder op de kap geplaatst,
dan op het oogenblik van gebruik, door middel van een voldoende breede
schroef, opdat deze bewerking, zelfs 's nachts, gemakkelijk uitgevoerd kan
worden
Zoodra de kap den grond treft, wordt hij samengedrukt en de ontplof
fingsstoffen komen in contact met het slaghoedje.
Een invalshoek van 15° is voldoende om de goede werking te ver
zekeren.
Op ongeveer 0,03 M., van den onderkant van den granaat is op den
cylinder een dubbele metalen kroon bevestigd, van staal of smeedijzer,
voorzien van inkepingen; op het oogenblik van ontploffing verdeelt deze
kroon zich in 24 stukken.
Bij de proeven te Faversham, werden de granaten voor een deel op
een vrij zacht gazon, voor een ander deel op pas omgeploegden grond,
geworpen. Alle werkten uitstekend.
Het werpen van den granaat vereischt een zekere behendigheid. In
de practijk kan men het brengen tot een afstand van 40 a 50 M. achter
een borsrwering van 7 a 8 M. hoogte. Het projectiel moet geworpen
worden door een armbeweging van achtereD naar voren, het loslatende,
wanneer het in den voorsten stand is gekomenwordt dit laatste met
in acht genomen, dan loopt men gevaar, het te hoog te werpen en daar
door weer naar achteren terug te doen vallen. Wegens de spreiding der
scherven verdient het aanbeveling, met geladen projectielen steeds achter
een terreinophooging te werken.
