Iets ouer het geüecht te Doet der Caualerie,
Het gevecht te voet wordt in ons Exercitie Reglement zoo
wel in de Pel. S. als in de Esc. S. vrij uitvoerig behandeld, doch
lijkt het mij, dat vooral ten opzichte van het werktuigelijk ge
deelte leemten voorkomen, waardoor een goede beoefening wel
eenigszins geschaad wordt. Onwillekeurig zouden wij om ge
noemde leemten aan te vullen een blik willen slaan naar het
Exercitie Reglement der Infanterie. Toch geloof ik, dat ook dit
de weg niet is, daar op ons programma zooveel staat betreffende
de opleiding van den Cavalerist, dat we slechts weinig tijd kun
nen geven aan het vuurgevecht.
Wij stellen dus als eisch In enkele uren moet het den ruiter
bijgebracht kunnen worden, wat noodzakelijk in zich sluit, dat
het werktuigelijke deel tot op een minimum gereduceerd worde.
Ik had het genoegen in Holland een eskadron op te leiden
in het Gev. te V. en gelukte het mij volgens een zeer eenvou
dige methode, die ik hieronder zal laten volgen, aan een peloton
in een half uur het werktuigelijke gedeelte daarvan bij te
brengen. Verder werd steeds eén dag per week in het winter-
tijdperk voor het Gev. te V. uitgetrokken. In den beginne
pelotonsgewijze oefenend, óm individueel gebruik te leeren
maken van het terrein en het zich daaraan passen der gevechts-
vormen, werden later opdrachten uitgevoerd voor een eskadron
met tegenpartij.
Om te beginnen is het wenschelijk, dat het kader zelf een vol
doende handigheid in deze oefeningen heeft, want van hen toch
hangt ook hier weer zeer veel af, aangezien zij het begin van
fouten in hunne groepen met een enkele opmerking, een wenk,
kunnen herstellen. Een P. Ct. heeft op zooveel te letten, dat de
fout door hen, vooral in bedekt terrein, vaak eerst wordt be
merkt, als zij reeds aanzienlijk is en stoornissen kunnen ver
wekken in het goed geoliede mechanisme van ons peloton.
