402 „geweer aftrekt onder een natuurlijken schootshoek, die zoo „groot is, dat alle andere schietfouten en schietbekwaamheden „daardoor verdwijnen". Om de oorzaak van dit verschijnsel te vinden, moeten we na gaan hoe het afgeven van een schot gebeurt, m. a. w. op welke wijze de daartoe noodige bewegingen tot stand komen. We zullen daarvoor een uitstapje moeten doen in de psychologie. Elke spierwerking, onverschillig of deze beweging dan wel stilstand van lichaamsdeelen veroorzaakt, geschiedt door het samentrekken der betrokken spieren. Bij een dergelijke spier werking worden altijd meerdere spieren tegelijk gebruikt om een lichaamsdeel te bewegen, dan wel te fixeeren. Elk dier spieren heeft zijne eigen zenuwbaan en ontvangt zijn eigen prikkel tot samentrekken van uit de hersens. Teneinde nu het beoogde resultaat te verkrijgen zullen de werkingen der samentrekkende spieren in grootte en richting in een zekere bepaalde verhouding tot elkaar moeten staan. Immers al deze werkingen vormen krachten en snelheden, die op elk wille keurig tijdstip slechts tot ééne eindresultante kunnen samen gesteld worden. De samenstelling dezer werkingen noemt men spier coördinatie en de menschelijke geest bezit het vermogen de gewenschte verhouding door oefening zeer juist te leeren bepalen. De spiercoördinatie kan op twee verschillende manieren plaats vinden. In de eerste plaats onderscheidt men bewegings-coörclinatie. De resultante der samenstellende werkingen heeft hierbij op een willekeurig tijdstip een bepaalde richting en grootte, die eene beweging van het lichaamsdeel veroorzaakt. Is daaren tegen de bedoelde resultante nul, dan houden de spieren elkaar in evenwicht; deze toestand noemt men evenwichtscoördinatie. Practisch wordt het evenwicht nooit bereikt, doch heeft de resultante bijna voortdurend een kleine waarde, waardoor het lichaamsdeel een ononderbroken beweging heeft om en dooi den beoogden evenwichtsstand. Bijna alle werkingen van het lichaam zijn gevolgen van een prikkel van buiten, waarop wij reageeren. Meestal door ons oog of oor, zeldzamer door de andere zintuigen opgevangen, worden ze geleid naar het centraalorgaan, de hersens, waar ze

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1910 | | pagina 414