De 5chiefinefhode Fabius en ons Schiefnoorschrift Ofschoon over bovengenoemd thema reeds veel gezegd en ge schreven is, vermeen ik toch, dat het zijn nut heeft deze onder werpen nog eens te berde te brengen, daar beide in nauw ver band staan met het gebruik van het geweer als vuurwapen, wat voor de infanterie de voornaamste schotel der opleiding is. De methode-Fabius wordt aan de schietschool in Den Haag onderwezen en menig Indisch officier maakt daar van de vrij gevige gelegenheid gebruik om zijn gezichtskring en behendigheid omtrent schietopleiding en schieten te vergrooten. Degenen welke niet het voorrecht hadden een cursus aan de schietschool te volgen en daar de meeslepende voordrachten van den kapitein Fabius te hooren, zullen, voor zoover ze door het lezen van verschillende periodieken zich nog geen duidelijk beeld van deze methode gevormd hebben, goed doen na te lezen wat de kapitein Lamberts hiervan vermeldt in zijn voordracht in de Indische Krijgskundige Vereeniging over De Opleiding volgens het Nieuwe S. I. Het belangrijkste hiervan komt voor op blz. 24 tot 35. De kapt. Fabius veroordeelt de oude methode van schieten omdat het getal treffers op het gevechtsveld zoo bedroevend klein is in vergelijking met het groot aantal verschoten patro nen, zelfs zóó klein dat aangenomen moet worden, dat personen welke nooit schieten hebben geleerd, meerdere uitkomsten zou den hebben verkregen, indien ze de geweren slechts in de rich ting van den oprukkenden vijand hadden afgevuurd. Door de psycho- en physiologische invloeden richt de schutter niet meer in een ernstig gevecht. Hij kan niet meer richten. Hij verricht met het geweer slechts eene vooruitstootende be weging en trekt onderwijl af. De kapitein Fabius komt tot het besluit, dat ae uitkomsten van den vredesschutter volgens de oude methode beheerscht

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1910 | | pagina 162