212
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
Het is merkwaardig met welk een non chalance de meeste 1) onzer
hun minderen onnoodig1) laten wachten. Onnoodig zeggen wij, omdat
als regel de grondoorzaak ligt in het slordig bevelen geven,
bevelen die er bèogstens op gebaseerd zijn, dat de „troep" op
tijd is, vooral ruim op tijd, opdat de meerdere zélf vooral geen secon
de zal behoeven te wachten. Zoo ziet men èn de paedagogische, èn de
tactische, èn de fout tegen het decorum maken, dat een troep, gepakt
en gezakt, uren lang staat te wachten, zich staat te vervelen en eigen
lijk al „beu" is van de oefening, voordat die begonnen is.
In zijn algemeenheid is deze beschuldiging ODjuist, en het verwon
dert ons dat iemand als Pelgrim onder het motto „Legerbelangen"
zich heeft kunnen laten verleiden zulk een beschuldiging in een
dagblad neer te schrijven. Natuurlijk zijn er ook in het militaire chefs,
die de gewone burgerlijke beleefdheid uit het oog verliezen waarom
niet, nergens is het volmaakt maar, dat de meeste chefs zoo non
chalant zijn zouden, dat ze als regel dien indruk krijgt men èn
de paedagogische, èn de tactische, èn de decorum fout maken den troep
gepakt en gezakt uren te laten wachtendat is toch wel een beetje sterk
Maar het publiek leest het en gelooft graag alles wat ten nadeele
van het leger wordt gezegd en geschreven. Het is daarom, dat we
hier protesteeren tegen aantijgingen, die men in militaire kringen
overigens schouderophalend zou kunnen voorbijgaan.
Hoe zwak P's betoog is, moge blijken uit het volgende
Een geestig man hoorden wij, toen hij gepensionueerd was en hem
gevraagd werd, wat zijn voornaamste werkkring geweest was in zijn
diensttijd, antwoorden: „Mijn voornaamste bezigheid is altijd ge
weest, bet zetten van handteekeningen onder stukken, waarvan ik
de inhoud maar half durfde onderschrijven, het paral'eeren van
onbenullige doorhalingen en het wachten op mijn meerderen.1'
Zonder nu de juistheid van de beide eerstgenoemde bezigheden te
willen onderschrijven, althans er de noodzakelijkheid van te beamen,
zoo trof ons toch het juiste van bet laatstgenoemde. Het is waar,
men brengt onnoemelijk veel tijd zoek met een on nut, machteloos
wachten op zijn superieuren. En een zéér gewenscht, doch helaas
afwezig gevoel voor decorum in ons leger behoorde dit onmogelijk te
maken.
Uit deze geesiige opmerking blijkt n. o. m. allereerst, dat die
geestige man veel te laat is gepensionueerd. Het is toch duidelijk, dat
bij le uitmuntte in karakterloosheid, daar bij stukken teekende, waar
mee hij niet instemde, 2° door onbenulligheid omdat hij tijd ver
knoeide met het parafeeren van onbenullige doorhalingen Eu op zoo'n
man steunt P
Hij vervolgt dan
Er is méér wat ons in die*richting ontbreekt. Dank zij de afwezig
heid van decorum, laat ook de goede toon in het leger veel te wen-
schen over. Wij hebben hier nog niet eens het oog op een onbeschaafd
vloeken, razen en tieren, dat gelukkig meer in onbruik raakt, maar
wat helaas nog bij menigeen als noodzakelijk voor den goeden gang
1) De cursiveering is vau ons.
Red.
