282
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
middels radiatoren is verkregen, zal bij langzaam vuur, evenals ook
bij door lange vuurpauzen onderbroken automatisch vuur, voldoende
zijn, om eeno aanmerkelijke verhitting van den loop te voorkomen.
Bij een langdurig automatisch vuur moet echter eene krachtige afkoe
ling van den loop worden aangewend. Dit zou eenvoudig daardoor
kunnen geschieden, dat men de samengeperste lucht vóór het binnen
treden in de ziel een zekere hoeveelheid water, in fijn verdeelden toe
stand laat meenemen. Op deze manier gaan de fijne waterdruppeltjes
tegen de warme zielwandeD spoedig in dampvorm over, waardoor de
in den loop opgehoopte hoeveelheid warmte spoedig is verwerkt.
Over de bij de loopafkoeling te beheersehen warmtehoeveelheden
geeft het volgende terloops een punt van uitgang.
Bij het machinegeweer wordt, zooals bekend is, met 3000 schoten,
d. i met verbranding van 3000 X 2,75 8250 G. buskruit, 3 L. water
verdampt, d. w. z. circa 1800 Calorieën met één schot dus circa
1800 3000 0,6 Calorieën warmte opgewerkt.
Nemen wij a«n, dat het ladingsquotient bij het ontwerpgescbut
bedraagt, dan verkrijgt men bij 0,5 KG. projectielgewicht 60 G. buskruit-
lading. Een schot van het kanon deelt dus aan den vuurmond circa
de gelijke hoeveelheid warmte mede van 22 schoten met het machi
negeweer, d.i. ongeveer 22 X 0,6 13,2 Calorieën, welke warmtehoe-
veelheid dus door de loopafkoeling moet worden geabsorbeerd.
Voor het absorbeeren van deze 13,2 Calorieën zijn noodig daar
de totale verdampingswarmte van 1 L. water ongeveer 600 Calorieën
bedraagt13 2:600 0,022 L. water. In de praktijk valt natuurlijk
niet op de totale benutting van dit theoretische afkoelingseffect te re
kenen en men zal voor het waterverbruik per schot ongeveer 0,03 L.
moeten nemen.
De voordeelen van de voorgestelde gecombineerde loopafkoeling zijn
niet te miskennen. De buitenste, door de aan het kanon aangebrachte
radiatoren, zoowel als de door het doorblazen der samengeperste lucht
verkregen binnenste afkoeling, werken constant eene bovenmatige ver
hitting tegen. Dit is b. v. bij machinegeweren met watermantelafkoeling
niet het geval, daar de watermantel eigenlijk als warmteaccumulator
werkt en zoodoende eene voortdurende uitstraling der warmte verhin
dert. Hier heeft dus ieder schot een verbruik van kostbare koelwater
ten gevolge. Bij het ontwerp geschut is het spaarzaam zijn met het
koelwater zeer goed mogelijk, daar de waterafkoeling zooals reeds
meermalen opgemerkt alleen bij lang aanhoudend snelvuur, dus
slechts op de beslissende oogenblikken, in actie moet treden.
Gewicht van het stuk Wij gaan weer van bekende gegevens uit.
Het gewicht van het vurende veldstuk bedraagt zonder schild 900 KG.;
de mondingsenergie van dit geschut bepaalt zich op 85.204 KGM.,
terwijl het ontwerp geschut slechts 16.326 KGM. opbrengt.
Men heeft dus 85 204 16 326 900 x en x 172 KG. Hierbij
nog het gewicht van het pantserschild rijkelijk 98 KG. gerekend, geeft
als gewicht van het vurende stuk 270 KG.
Daar de geschutbediening van 3 man zonder twijfel in staat is een
stuk van 350400 KG. op het gevechtsveld in een langzaam tempo
voort te bewegen, heeft men eenerzijds voor eene sterkere constructie,
