306
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
wacht voor deze proefneming heeft gesteld, want, gelijk ik zeide,
is deze zaak reeds in het vorige jaar in den breede in de Kamer
besproken. Wat wil nu de Indische regeering?
De Indische Regeering wenscht voor de beide onderdeelen van
de bereden artillerie geschut en één soort van projectielen. Eén
type van geschut. Zooals de heeren weten, heeft het Kruppge-
schut een automatische wigsluiting, terwijl het geschut van de
firma Schneider schroefsluiting bezit. Stonden wij nu voor de ver
wapening der geheele artillerie, dan zou het wenscheltjk kunnen
geacht worden eerst een vergeljjkende proef te nemen. Doch hier
staan wij niet voor een eerste aanschaffing, doch voor een ver
volg van de verwapening der veldartillerie, waartoe, zooals ik
reeds opmerkte, zoowel het rijdende geschut als het gedragen ge
schut behoort. Nu wenscht de Indische regeering dat men voor
beide deelen der bereden artillerie zooveel mogelijk een zelfde
soort van sluitstukken, een zelfde richtmiddel en een zelfde af-
luitconstructie zal hebben. En daarvoor is mijns inziens inder
daad veel te zeggen. De heer van Karnebeek zeide hedenmor
gen, dat voor het berggeschut op den voorgrond «net staan een
vlugge bediening, een eisch, dien hij meende, dat bij de opdracht
van den heer Gooszen was op den achtergrond geraakt. Doch dit
is niet juist; integendeel staat juist die eisch op den voorgrond.
Immers toen de heer Gooszen bij de firma Schneider kwam, bleek,
dat het bergstuk, dat hij daar zag, 660 kilogram woog. Dat ge
wicht was te zwaar, omdat bij dit gewicht voldoende snelheid
van beweging niet mogelijk is. Yoor bet vervoer van een derge
lijk stuk toch zou men noodig hebben meer dan 6 lastdieren, om
dat elk lastdier niet meer dan 100 kilogram kan dragen.
Mijnheer de Voorzitter! Omdat groote bewegelijkheid op den
voorgrond moet staan, ten einde een vlugge bediening te krijgen,
moest van het bergstuk van de firma Schneider worden afge
zien. (J) Een stuk met minder gewicht kon bij Krupp verkre
gen worden. Dit was een voordeel, afgezien nog van het andore
voordeel, dat de constructie van het Ivruppsche geschut als geheel
overeenkomende met dat van de veld-artillerie, gewenscbt werd
en dat van de firma Schneider niet kon gebruikt worden.
Gelijk ik reeds zeide, wenscht men in ladië geschut van een
zelfde type, omdat bij de geringe sterkte van den troep bij twee
typen geschut de noodige kennis van de wijze van bediening
niet is te verkrijgen. De heer van Karnebeek, die aan het
hebben van één type geschut niet zoo groote waarde hecht,
omdat wij in Indië niet met miliciens, maar met vrij willigers hebben
te doen, die voldoenden tijd en gelegenheid hebben, om de bedie
ning van tweeërlei type van geschut te leeren, rekent, naar het
mij voorkomt, niet voldoende met de geringe sterkte daar aan be
dieningsmanschappen.
In Indië zijn op het oogenblik ingedeeld bij de artillerie slechts
1530 Europeanen en 1075 inlanders. Nu zal het niet alleen niet
1) Duidelijk is dit niet.
Red.
