gaat dus klappen. De kleppen zijn evenwel zacht en dun,
zoodat er al spoedig wat bloed uitkomt. Dan vormen zich
korstjes, die ook gaan jeuken, en weer aanleiding geven tot
klappen, ja veel schudden, zoodat nu ook aartjes gaan springen
en de hond ten slotte een bedorven oor heeft. Dit is o. a. een
reden, om dergelijke ooren in de jeugd der dieren te coupeeren.
Evenzoo is het meedragen van vuil aan te lange staarten
en de kans op verontreiniging en ontsteking daarmee, een dei-
redenen voor het coupeeren van dit lid.
Karbouwenluizendezelfde als de schapentekenworden aan
getipt met een druppeltje benzine of terpentijn, maar nooit
uitgetrokken. Zij laten van zelf los en moeten dan verbrand
worden of in kokend water gelegd, om elk spoor van nako
melingschap te vernietigen. In een handboek vond ik evenwel,
dat men met een haartangetje ze wel handig kon uittrekken
of als ze te vast zaten, maar moest doorknippen, om ze da-
dadelijk in handen te hebben en te voorkomen, dat de zich
door terpentijn of olie, loslatende diertjes op den bodem
vallen en niet geheel vernietigd worden. De kleine bloed-
plekjes worden dan even ontsmet en ooren en voeten daarna
flink gereinigd. In het zelfde handboekje las ik ook, dat
bij het schoonmaken en desinfecteeren van de hokken vooral
gelet moest worden op de zoldering of het dak, als de plaats
waar de teken zich bij voorkeur ophouden. Ik moet eerlijk
bekennen tot nu toe meer aan den bodem, dan aan de zol
dering gedacht te hebben.
Overigens is er niets aan te doen, dan nazien en nog eens
nazien. Mocht te eeniger tijd het hondenvraagstuk van des
kundige zijde worden ter hand genomen, dan zullen misschien
nauwlettende waarnemingen meer licht verspreiden omtrent
de bestaansvoorwaarden van deze insecten en de vraag welke
bodemgedeelten gunstig voor de voortleving zijn en welke
niet. Dit naar aanleiding van een klacht, die ik van een dei-
africhters kreeg, nl. dat zijn terrein vol van dat ongedierte
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
369
We kunnen gerust zeggen, dat dit laatste het meeste wordt gedaan. De »Ke-
bon" doet dat al meestal ongevraagd, een haartangetje heeft haast iedere
inlander bij zich, alleen op desinfectie van de wondjes moet streng gelet
worden.
