Over tijd gesproken, daar hebben we het heelemaal nog niet
over gehad, maar ik ben zoo bang voor mijn gal.
Als ik vroeger, voor mijn genoegen, naar het schieten ging
kijken (ik had eene bijzondere betrekking, waar niet aan S.
V. noch aan het beoefenen ervan gedaan werd), dan hoorde
ik de baan commandanten zeggen Kalm maar aan, je hebt
20 seconden den tijd, gebruik die toch, dan ergerde ik me.
K-a-l-m maar a-a-nJa zoo zijn we hier, 't is toch ook zoo
verdoemd warm hé. Je vooral niet haasten.
Kalm maar, die vijf patronen komen er wel uit. Of ze „er
in" komen Natuurlijk niet, er wordt „getalmd" op de ou-
derwetsche manier. Maar het is voorgeschreven, dus men ge
hoorzaamt. Telkens weer in S. V. en circulaire heet hetvoor
al toezien op kalm richten.
Uit den booze, Mijne ïïeeren
Kalm richten, ontaardt in „hengelen" en d. i. misschieten.
Toen ik in Mei 1908 in Indië terugkwam en over de me
thode Fabius sprak met een bekend Atjeh-man zeide dezer
„Typisch, ik had indertijd een maréchaussee Ambonees, die
vent zag maar een stukje van een djahat een ander had hem
nog niet eens gezien of hij (de ambonees) had hem in een
oogenblik neergeschoten
Dat was vermoedelijk een pracht Fabius-man het doel zien,
aanleggen en vuren, alles in één seconde
Waarom wil men hier toch niet de methode Fabius
Ieder die in Holland wel eens op konijnen gejaagd heeft,
weet hoe moeilijk dat is. Eu al schiet men dan met hagel,
als men den juist snellen aanslag niet te pakken heeft, dan
paft men er naast en het beest zit je een 50 M. verder uit
te lachen. Waarom waren de miliciens-strooper in Holland al
tijd de beste schutters Ze rukten toch altijd, wat volstrekt
niet mocht werd ons altijd geleerd (Wat doen we nog met
dat le drukpunt
't Was de juist-snelle aanslag die de menschen zich hadden
eigen gemaakt
De juist-snelle aanslag is het, die het 'm doet en dan niet
dat eeuwige narichten, maar bij den aanslag niet gericht
dan afzetten en opnieuw den aanslag doen (tot hij er in zit)
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
383
