-keert maken" geschiedde vroeger in 5 bewegingen, in de
praktijk werd alleen op de voeten gedraaid, dns een nieuw
„rechtsomkeert" in 3 bewegingen (in den marsch).
Daar gelaten dat de wijzigingen in dezen wel praktisch
waren, was het toch een toegeven aan een fout. Ik zou
zoo nog heel veel voorbeelden kunnen noemen, dat door den
■drang van „onderen", „boven" toegeeft!
U vergt te veel van de spieren van den linkerarm. Bij
Uw methode gebeurt het tegengestelde van nu, de menschen
gaan vlak voor zich in den grond schieten, ze laten het ge
weer liggen en paffen dan.
Na Uwe sombere beschouwingen kan ik dat zeggen, want
de spierwerking is immers verlamd bij Uwe mannen.
In den noot op bladz. 10 27 bejubelt U weder den „werk
tuigelijken" aanslag?!
„De vizierkorrel van den majoor von Parst" is onjuist, 't
is de korrel Kokotovic, een Hongaarsch ritmeester (zooals ook
staat aangegeven op bladz. 62 van no. 1 1909 I. M. T). Ja
waarom heeft men daarmede in het Indische Leger nog geen
proeven genomen?
Duitschland doet het wel en met gunstig resultaat. Toen
ik een leeraar op de N. S. S. eens vroeg waarom neemt men
er hier geen proeven mee, kreeg ik ten antwoord: „Och die
korrel is goed voor concoursschutters, dat is niets voor ons
Toen dacht en zei ik, als dat zoo is, dan moeten wij hem
direct in het leger hebben.
U sympathiseert met de ringschijf omdat betere waardee
ring der schoten mogelijk is. Welnu daarom nam de kapitein
Fabius een ellips; hij redeneerde zeer terecht, ik waardeer de
schoten die in de breedte vallen meer dan die in de hoogte
vallen dat is erg eenvoudig hé. 't Is toch hier om de waardee
ring te doen
Enfin genoeg hierover. Alleen u neemt me niet kwalijk,
maar de Hemel beware ons voor uwe methode.
Waren we in Holland dan zei ik: Bewapen dan liever het
leger, per 5 man b. v., met machine geweren, alle vijf de om
gang met het wapen leeren, treden dus op ais reserve (is er
390
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT