Gruppenfeuer 2100 6 schoten.
2150 6
2200 6
Totaal. 28 schoten.
Tegen weerstandbiedencle doelenwordt door Frankrijk bij voor
keur G.K.S.-vuur gebezigd, door Duitschland G.-vuur.
Beide vernauwen de grenzen z.n. tot 25 M.
Tegen schüdartülerie trachten de Franschen eerst met „tir
progressil" met G.K.T. een vijand verliezen toe te brengen
en gaan daarna over tot G.K -S.-vuur. Blijkbaar gaat Frankrijk
dus hierbij uit van het idee dat de artillerie der tegen-partij
wel gedekt of gemaskeerd zal zijn, zoodat de afstand van
de stelling achter de dekking wel onbekend zal zijn, waardoor
■dus het schieten met G.K.S. mij doet denken aan eene tac
tiek van men-kan-niet-weten-hoe-een-koe-een-haas-vangt.
Duitschland wil een zekerheidsvuur afgeven met G., wat
zeer logisch is, wanneer men het vuur op het doel kan waar
nemen.
Het nauwe-grens schieten tegen schildbatterijen kan natuur
lijk alleen geschieden als het doel voldoende zichtbaar is, en
voor de zijdelingsche richting kan worden gecorrigeerd.
Dit laatste zal ook wel bezwaarlijk zijn wanneer men zelf
gedekt staat, daar de kleine correcties slechts van uit de stand
plaatsen der vuurmonden nauwkeurig kunnen worden gegeven.
Tegen kort zichtbare doelen Augenblicksziele", „Buts fugi-
tifs") waarbij het er op aan komt om met vuur te verrassen
en direct uitwerking te hebben, heeft het Duitsche voorschrift
eene speciale schietmethode.
Terecht wordt hierbij uitgegaan van het principe, dat voor
inschieten geen tijd zal zijn, en dus direct met het uitwer-
kingsvuur moet worden begonnen. Hiertoe wordt de afstand
zoo nauwkeurig mogelijk (liefst met een afstandmeter) geme
ten en daarna secties- of stuksgewijze, op 100 M. van elkaar
verschillende afstanden, salvo- of groepsvuur afgegeven, waar
door dus een dieptestrook waarin het doel zich naar alle
waarschijnlijkheid bevindt, met vuur overvallen. Dit vuur
wordt afgegeven tegen eene staf-verzameling, peilpatrouille
30
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
