Wat aangaat het bestrijden van mitrailleurs door deze
wapens zelve, daaromtrent is men in den laatsten tijd van
opinie veranderd, zoodat het reglement in dit opzicht niet
meer up to date is.
Stond oorspronkelijk in het Duitsche „Exerzier- reglement"
„Der Kampf gegen Maschinengewehre, die ein schwer zu
treffendes Ziel bilden, entspricht nicht der Eigenart der Waffe",.
het „Deckblatt August 1909" oordeelt daarover geheel anders.
„Maschinengewehre, die in Stellung befindlich, ein schwer
zu treffendes Ziel bieten und der Infanterie bereits auf den
weiten Entfernungen Yerluste beibringen können, werden
zunachst von der Artillerie und den eigenen Maschinen-
gewehren bekampft werden mussen".
Ook de Japanners wenschen de machinegeweren des tegen
standers bij voorkeur onder vuur te nemen met hun zeer lichte
mitrailleurs, die er zich bij uitstek toe leenen de vijandelijke
stelling te besluipen, waarna ze uit gunstige opstellingen,
zoo mogelijk in de flank der vijandelijke machinegeweren ge
legen, deze onschadelijk trachten te maken.
Zeer gevaarlijk kunnen voor machinegeweren enkele vijan
delijke schutters worden, die op kleine afstanden de geweren
besluipen en door welgerichte schoten de bedieningsman-
schappen buiten gevecht kunnen stellen. Daarom moet aan
de mitrailleurs, indien zij blootgesteld zijn of in zeer bedekt
terrein ageeren, een kleine dekking evenals aan de Artille
rie worden toegevoegd.
P. 151. Reeds enkel door de enorme vuursnelheid van den
mitrailleur zal een langdurig en sleepend vuurgevecht tot de-
onmogelijkheden behooren, want de hoeveelheid mee te voeren
munitie is natuurlijk aan grenzen gebonden.
Doch eveneens de verhitting van den loop, hoe ook
getracht wordt, deze door kunstmatige afkoeling tegen te gaan,,
staat zulk een vuurgevecht niet toe, zoodat men verplicht is
zijn toevlucht te nemen tot vuurovervallen, tot rafales.
P. 152. Dit punt wijst op een eenigszins zelfstandig optreden
der mitrailleursectie. Nu ligt dit wel is waar voor de hand bij een-
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
43
