genoemd kamp (een kaal plateau met een aarden kring
borstwering uit vroegere tijden), was in Westelijke richting
zeker een 4000 M. nagenoeg onbelemmerd uitzicht, dus in de
vlakte, terwijl op een 2000 M. eenige heggen en wat geboom
te het verdere van den rug in W. Z. W. richting aan het
oog onttrok. Niettegenstaande dat, zagen wede blauwe Infan
terie met ware doodsverachting in breede tirailleurliniën op
zetten, wel ondersteund door artillerie vuur, doch overigens
absoluut ongedekt. Als ondersteuningstroepen volgden nieuwe
liniën. Ziekendragers met handbaren er tusschen en er achter.
„Of die zich niet behoefden te dekken?" Die hebben geen con
trole werd me gezegd en dus wandelden ze maar mee. On
afgebroken golfden de liniën vooruit, over de geheele vuurlijn
goed in verband, doch te snel voor de werkelijkheid. Die
factor werd genegeerd.
De Blauwe aanvaller mocht de stelling behouden. Rood
ging terug, gewoon, en viel een 150 M. verder neer, om na
eenigen tijd als 't ware tot het leven teruggekeerd, weer
het vuur te hervatten.
Maar nu ontwikkelde zich uit Tovant, een bedekt terreindeel
aan den voet van den heuvel, een nieuwen aanval van andere af-
deelingen van Rood op den door Blauw dichtbezette heuvelrand,
goed voorzien van Art. en mitrailleurs Er was beneden geen
greintje dekking en toch ging alles vooruit alsof de stelling
uiterst zwak bezet was. Wel kreeg de voorste compagnie ver
liezen en moest een half uur buiten gevecht blijven, maar toen
de „Canadians" kwamen, mochten deze doorgaan en zelfs
den steilen heuvelwand beklimmen. Spionkop en Elandslaagte
waren vergeten en werden herhaald. Ik heb geen enkel blad
gelezen, die dit voortgaan goed vond en ook niemand gespro
ken, die dit „realty" achtte, 't Was echte „game", vooral toen
achter de Roode liniën de rest der IYe Divisie (blauw) zich
ontwikkelde, zoodat de zegevierende Roode troepen nog tevens
in den rug werden bestookt. Zelfs aannemende, dat de heuvel
bezetting op dat oogenblik ook van de andere zijde door de
teruggetrokken Roode afdeelingen opnieuw werd aangevallen,
dan lijkt mij de non-interventie hier toch te ver gedreven.
Was de eerste aanval van Blauw langs de heuveikruin
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
559
