enz. te verzamelen, om een ongunstig oordeel der chefs
te gelegener tijd te kunnen bestrijden.
Onder de uitrustingstukken van den officier zou S. dus
ook het z. g. blauwe boekje willen rangschikken.
Reeds bij vertrek uit Holland aan te schaffen Men
kan nooit weten, zoo onderweg, of bij aankomst, 'tls beter
steeds gewapend te zijn.
Maar in ernst, zou Actief alles meenen, wat hij schrijft?
Ook hier zouden we weer willen opmerken, of S. wel heeft
nagedacht over 8 van het voorschrift.
Laten we eens een voorbeeld nemen. Een pas aangekomen
luitenant wordt b. v. 6 jaar lang beoordeeld, zonder over
ongunstige aanteekeningen te kunnen reclameeren. Slechts
bij hooge uitzondering zal hij echter meer dan twee maal
door denzelfden chef beoordeeld worden. Of de luitenant,
of de chef zal wel binnen de twee jaren verplaatst worden.
(Wij laten de hoogere autoriteiten, die ook wisselen en ook
een oordeel vormen, buiten beschouwing).
En als dan eindelijk de ongeschiktverklaring voor den
hoogeren rang wordt uitgesproken, mag men dan nog wel
van aantijgingen gewagen? Zouden, als de ongunstige
aanteekeningen zich dan werkelijk hebben opgestapeld, al
die beoordeelaars, onbekend met eikaars oordeel, zich vergist
hebben, of willens en wetens een onjuist oordeel hebben
neergeschreven? Vrij zeker van het antwoord, zouden we
in zoo'n geval een vraag van Actief willen aanhalen en
zeggen „a qui la faute?"
Wat we daar juist omtrent de luitenants schreven geldt
evenzeer voor de kapiteins.
En nemen we nu nog het geval, dat een eerste beoordee-
laar een ongunstig oordeel uitspreekt, maar de beoordeelde
is innig overtuigd van de onbillijkheid van dat oordeel, dan
zal hij, juist nu hij weet, wie het ongunstig oordeel velde,
pogingen kunnen aanwenden, om onder een anderen chef ge
plaatst te worden. Een volgende beoordeeling zal hem dan
vermoedelijk wel zekerheid geven, of zijn innige overtuiging
op goede gronden berustte.
En thans de Cornmissiën van onderzoek. Daarover is Actief
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT 605
