dat men voor de groote afstanden, buiten het eigenlijke ge-
vechtsveld, nog over zoovele andere communicatiemiddelen
beschikken kan, als telegraaf, telephoon, draadlooze telegraphie,
automobielen, motorfietsen en in de toekomst wellicht nog
vliegmachines. Op het gevechtsveld zelf zijn echter geen dezer
middelen te gebruikenonder vijandelijk vuur zal zelfs het
gebruik van onbereden ordonnansen slechts bij hooge uit
zondering mogelijk zijn. Daarom moeten wij dus in ieder
geval een seinstelsel hebben .geschikt voor het gebruik op het
gevechtsveld. De maximum-afstand waarop hiermede geseind
kan worden behoeft werkelijk zoo groot niet te zija; indien
het eenmaal gelukt is een bericht van uit de vuurlinie tot
op 7 a 800 M. achterwaarts over te brengen, dan kunnen
daar genoeg middelen aanwezig zijn om het bericht desver-
verlangd verder door te zenden.
Ook op marseh of in het bivak is het van het grootste
belang als eene gedetacheerde sectie of groep op eenvou
dige wijze zich met de hoofdmacht in verbinding kan
stellen. Hoe vaak komt het niet voor, dat twee troepenaf-
deelingen, hemelsbreed slechts enkele honderden meters
van elkander verwijderd, door de aanwezigheid van een
diep moeras, een zwaar ravijn of een bandjerende rivier
zijn gescheiden. Een eenvoudig seinstelsel is hier van onschat
bare waarde.
En deze wijze van gemeenschap moet niet alleen tusschen
de onderdeelen van een bataljon (of escadron) mogelijk zijn,
maar ook tusschen de onderdeelen van eene compagnie en
sectie; zelfs moet eene kleine patrouille in scaat zijn een
bericht af te zenden, zonder dat zij hiervoor een man behoeft
te missen. Vooral bij de Infanterie is dit van zeer veel
belang en niet het minst tegenover den I. Y. omdat men hier
bij voorkeur niet één man geheel alleen uitzendt.
Hieruit volgt reeds dadelijk dat het seinstelsel zoo eenvoudig
moet zijn, dat het gemakkelijk door een groot aantal personen
van bescheiden ontwikkeling in korten tijd kan worden aange
leerd. Al deze menschen negen maanden lang aan den gewonen
dienst te onttrekken, zooals volgens Schrijver in Engeland
het geval is, komt mij al zeer bedenkelijk voor. Eene methode
50
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT