dan springt het m. i. duidelijk in 't oog, dat we ons niet in
de eerste plaats moeten toeleggen op het verkrijgen van goede
waakhonden voor de werken. Voor militaire gevangenissen
is dit echter heel iets anders. De sterkte der wachten zou
hierdoor aanmerkelijk kunnen worden verminderd. Aan het
gebruik van diensthonden in de gevangenis zijn de bovenge
noemde bezwaren niet verbonden. Ten eerste is de ontsnapte
gevangene niet gewapend; ten tweede is deze eenmaal uit de
gebouwen uitgebroken, dan heeft hij nog een flinke muur
over te klimmen, iets wat hem zelfs door de kleinste nijdige
foxterrier totaal onmogelijk gemaakt kan worden; door
zijn geblaf zal onmiddellijk de geheele wacht gealarmeerd
worden. Hierbij zij men echter gewaarschuwd de honden
niet te fel te maken (iets wat de meeste eigenaars zoo graag
in hun hond zien), teneinde ongelukken te voorkomen met
de ongewapende uitbrekers. Ten derde is er voldoende per
soneel aan de gevangenis verbonden om zich met de honden
bezig te houden, iets wat beslist noodig is. Spoedig kent hij
allen en zijn vriendschap met dit personeel zal volstrekt
niet zijn wantrouwen jegens vreemden doen verminderen.
De aanschaffing van deze honden zal vooral sterk preventief
werken. De gevangenen toch, die van de honden hooren, hen
misschien wel eens met het personeel zien oefenen, zullen,
als ze weten wat hun daar in de nacht wacht, zich wel
tweemaal bedenken, voordat ze een poging tot ontsnappen
wagen. Als men geregeld de rubriek politiehonden in de
binnen en buitenlandsche vakbladen volgt, staat men versteld
van de heilzame vrees, welke stroopers, vagebonden, dieven enz.
voor onze viervoeters aan den dag leggen. In vele gemeenten,
waar tot de aanschaffing van ferme diensthonden werd over
gegaan, daalde het aantal jaarlijksche inbraken en kleine
diefstallen tot beneden de helft van vorige jaren, In sommige
stadswijken zelfs, die vroeger berucht waren om hunne veel
vuldige nachtelijke inbraken, kwam dit na het patrouilleeren
met honden niet meer voor. De angst voor de politiehonden
had de bende hare biezen doen pakken om elders hare prak
tijken te hervatten.
Zeer waarschijnlijk zou er zich onder velen van 't gevan-
748
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
