Er hebben zich in Nederland, door de vrijwillige zieken
verpleging, ziekentransportcolonnes gevormd. Te 's Graven-
hage, Rotterdam en Utrecht zijn reeds sectiën gelegen on
der commando van burgergeneesheeren. Deze colonnes be
lasten zich met het snelst mogelijke vervoer der gewonden
naar plaatsen, waar afdoende hulp kan worden verleend.
Ook in Japan bestaan van het Roode Kruis transport
colonnes, waarvan het personeel vóór de uitzending eerst ge
durende twee maanden in het ziekendragen wordt geoefend.
Hoe ik mij voorstel dat in Indië verbetering in den be-
staanden toestand kan worden gebracht, zonder geldelijke
offers, wil ik in korte trekken aangeven.
Ie. Bij iedere compagnie Infanterie moeten steeds aan
wezig zijn, minstens 4 ziekendragers, volkomen voor hun
taak berekend (Cav. en Art. 2 per Esc. of Batt.).
Deze worden zoo min mogelijk overgeplaatst en is dit noodig,
dan dienen zij dadelijk te worden aangevuld. Daarvoor behoort
in ieder garnizoen een grooter aantal te worden opgeleid.
Deze opleiding moet grondig zijn naar het voorbeeld
van Nederland.
De ziekendragers blijven bij de compagnieën enz., doch worden
bij mobilisatie bij den Geneeskundigen Dienst gedetacheerd.
Een verlies van 4 (2) man per genoemd onderdeel zal niet
merkbaar wezen.
2e. Als reserve worden de muzikanten tot ziekendragers
opgeleid, niet schijnbaar, zocals nu het geval is, maar volkomen.
3e. Dwangarbeiders kunnen als hulp gebruikt worden
voor het aanvoeren van de gereedschappen, die de zieken
dragers noodig hebben bij het vervullen van hun taak.
De verdere uitwerking laat ik gaarne aan meer bevoegden
over, doch ik wil er ten slotte nog eens met nadruk op wij
zen, dat de dienst van ziekendrager geen sinecure is en dus
niet door iederen willekeurigen fuselier, dwangarbeider of
vrije koelie, naar behooren kan worden verricht. Vast per
soneel en herhaalde veelvuldige oefening is noodzakelijk.
J. Kouwenaar.
Buitenzorg 10 Maart 1911. Kapt. Inf.
770
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT