heeft gehad 1). Er bestaat m. i. wel een middel, om zulk een korps zonder veel moeite op te richten. Enkele lands dienaren ontvangen reeds van het Gouvernement rentelooze voorschotten, om zich een automobiel aan te schaffen, n. 1. waar aangetoond kon worden, dat zulk een bezit tevens in het belang van den dienst was. Ambtenaren B. B., doktoren, veeartsen enz. zou men kunnen aanmoedigen een automobiel aan te schaffen door hun renteloos voorschot te verstrekken, onder de voorwaarde lid te worden van een korps vrijwil- ligersautomobilisten, dat dan in oorlogstijd ter beschikking komt van het Legerbestuur en b. v. éénmaal 'sjaars gedurende enkele dagen eene oefening houdt. Over het groote nut daar van is men in Europa al lang overtuigd. Ik meen daarvoor te mogen verwijzen naar „Streffleurs" Juli Heft 1910, waarin eene interessante beschouwing over de „Gemeinsame Ubungs- fahrt des k. k. österreichischen, deutschen, und sachsischen Freiwilligen-Automobielkorps." Aan bedoelden oefeningstocht namen 45 automobielen deel, terwijl zich in elke auto mobiel ook een Generale-Staf officier bevond. Men bereikte eene gemiddelde snelheid van 30 K.M. over dag en 25 K.M. 's nachts. In 't geheel werd in 2^ dag 830 K.M. afgelegd. We vestigen bovendien wel de aandacht op de verschillende opdrachten, die aan de automobielen gegeven werden. Na tuurlijk speelden het vlug lezen op de kaart en een snel orienteeringsvermogen naast groote besluitvaardigheid hierbij eene belangrijke rol. Ook in Nederland heeft men in September 1910 proeven genomen met mitrailleur-auto's, in verband met het afslaan van landingen en daarmee zijn uitstekende resultaten ver kregen 2). We schrijven hierover het volgende af van een verslag, dat de N. R. courant van die oefening gegeven heeft. INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT 859 1) Van verschillende zijden vernamen wij, dat er van de zijde der automo bilisten veel belangstelling is in het vrijwillig automobielkorps. Die belang stelling kan echter eerst blijken zoodra de oprichting een feit is. Red. 2) Het gebruik van mitrailleur-auto's is alleen mogelijk, wanneer men in de kuststreek een uitgebreid wegennet bezit en men zich dus snel langs de kust kan verplaatsen. In West Java is de kust slechts op enkele zeldzame pun ten per as te bereiken. Communicatie evenwijdig aan de kust onmogelijk, zelfs te voet! Red.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1911 | | pagina 245