Oorlogsschutters en Oorlogswapenen. Guragao13 December 1910. Hooggeachte Redacteur Gaarne zou o. g. in uw maandschrift opname wenschen van zijne denkbeelden, omtrent de reeds zooveel besproken nieuwe schietmethode Fabius en de toepassing ervan en dan heeft o. g. de volgende ervaringen omtrent die methode opgedaan bij het Nederlandsche leger. Yoor miliciens, die slechts gedurende 4 of 6 maanden onder de wapenen komen en dikwijls in 't geheel geen of een zeer gebrekkige gymnastische opleiding hebben genoten, is het zoo goed als onmogelijk om in dien korten tijd zich de nieuwe methode geheel eigen te maken. Mocht dit al bij enkelen der meer onderlegden wel het geval zijn, dan doet zich toch dadelijk het groote bezwaar voor, dat, wanneer zij voor onbepaalden tijd met verlof gaan, het geleerde niet meer onderhouden wordt, en de schietvaardigheid van deze verlof gangers, welke zoo nauw in verband staat met hunne gym nastische vaardigheidal heel gauw verre beneden het middel matige zakt, zoodat bij opkomst onder de wapenen voor herhalingsoefeningen als anderszins wederom een degelijke vooroefening zou noodig zijn, waartoe de tijd dan natuurlijk veel te kort is. Toch heeft o. g. ondanks deze groote bezwa ren wel resultaten gezien van de nieuwe methode en wel bij het nachtelijk vuur. Het is toch een bekend feit, dat bij de oude methode de schietvaardigheid bijna uitsluitend af hing van hetzonder op den tijd te letten—zuiver de vizierlijn brengen in de richtlijn, terwijl bij nachtelijk vuur, als het doel en ergo de richtlijn verdwenen is, het brengen van de vizierlijn in de richtlijn dus niet meer opgaat. De vizierlijn zweeft nu in het nachtelijk duister, het geen door ongewoonte en ongeoefendheid zulk een bezwaar vormt voor den schutter, dat hij meestal dan maar in den

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1911 | | pagina 31