willens en wetens het paard in twee stukken, breken hem
op den duur den rug; gevolg: allerlei misère als doorgaan,
slechten voedingstoestand, versleten achterbeenen enz.
Eindelijk kunnen wij ook het zwaartepunt naar achteren
verplaatsen, door zonder den hals opterichten alleen de achter
beenen zeer ver onder den last te schuiven; ik bedoel hier
met „zonder den hals opterichten" den hals met voorbedach-
tenrade laag houden. Men handelt hier betrekkelijk zoo in
strijd met de wetten van de zwaartekracht, dat moeilijkheden
bijna niet uit kunnen blijven. Wat toch is het geval? Als
men willens en wetens het paard van voren vermeerderd
gaat belasten, schept men zich zelf ook willens en wetens
de moeilijkheid van vermeerderd onderdrijven van de achter
beenen om tot een behoorlijke evenwichtstoestand te geraken,
men dwingt zich zelf dus tot zwaarder drijven en meerdere
belasting van de hand, dan noodig iswat aan de spier voeging
ten goede komt, is ten nadeele van het evenwicht en bij
99 pCt. van de ruiters die op deze wijze werken, blijft het
evenwicht in het gedrang, en daarmede ook de „lichtheid",
waar het ten slotte toch op aankomt, het gemak waarme
de èn paard èn ruiter alle werk verrichten. Men begrijpe
s. v. p. goed, dat ik in dit opstel slechts troepenpaarden en
ruiters in beschouwing neem.
Ter bereiking van het ons onontbeerlijk evenwicht rest ons
dus slechts één manier van werken en dat is het trapsge
wijze en zeer geleidelijk onderschuiven van de achterbeenen,
het langzamerhand en zeer geleidelijk oprichten van den hals,
zoodanig, dat de betrekkelijke spieren langzamerhand en zeer
geleidelijk, zoodat verzet als het ware uitgesloten is, tot het
voor hen in 't begin ongewone werk gebracht worden. Maar
zoo'n werk vereischt maanden. Maanden lang wordt eiken dag
een schrede verder gegaan, tot op zekeren dag op eiken schaal
van de balans 100 KG- gezet kan worden en dus een vinger-
drukje de schaal doet doorslaan, wij zijn dus nu instaat 't
paard-ruiter complex in zoodanig evenwicht te plaatsen, als
voor ons doel noodig is en thans na maanden lange oefening
van spieren is er ook geen sprake van, dat het paard zich
verzet, want de maandenlange oefening heeft het paard een
952
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT