De Uesting-flrtillerie heeft den tijd.
De generaal meesmuilt, het had niet beter kunnen gaan.
De voorbereide terugtocht is prachtig afgeloopen en heeft
den vijand zware verliezen berokkend. Op den opmarschweg,
die langs het steile ravijn voerde, is het eene zich opofferende
en verscholen houdende groep van een man of zes gelukt
de mijnen te laten springen, juist toen de veldhouwitsers
passeerden. De paarden, radeloos van schrik, zijn met batterij
en al in het ravijn verdwenen.
Eene cavaleriepatrouille op een der toppen heeft het gezien
en gerapporteerd.
Nu nog een mislukten aanval tegen de stelling en dan is
dé opperbevelhebber klaar voor de contre-attaque. De politieke
constellatie dwingt de tegenpartij tot snel handelen.
Door hare gunstige ligging is de stelling zeer sterk en het
daarvoor gelegen terrein is zoodanig, dat alleen het terrein-
winnen aldaar den vijand al op zware offers zal komen te
staan. Eenige bataillons liggen nog uitstekend in het voor
terrein. Yan de G. K. kogels der veldart. (de veldhouwitsers
liggen nog altijd in het ravijn) trekken zij zich in hunne goed
aangelegde loopgraven niet veel aan.
Eenige uren geleden heeft de infanterie der tegenpartij ge
tracht terrein te winnen, maar met behulp der enfileerend
vurende veldbatterijen is dit gansch mislukt.
„Ja, Ja", denkt de generaal, „er is reden tot tevredenheid.
Onze reservetroepen zijn nog frisch, en volgens spionnen-
berichten heerscht er aan de andere zijde reeds typhus en dy
senterie".
Het navolgende tooneel speelt zich nu af:
1 u. N. M. De bataillons, die in het voorterrein liggen,
worden uit hunne rustige zaligheid leelijk opgeschrikt. Wat
drommel, dat zijn O. K. kogels die raken. Het geheim is
gauw opgelost: eene Mr. batterij neemt hen onder vuur.
