INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
997
Fransche vechtwijze, die bij het begin van den oorlog van Duitsche
zijde als volgt werd geschetst: „De voortreffelijkheid van het Fransche
geweer mag ertoe verleid hebben, veel waarde te hechten aan de
vuuruitwerking bij de verdediging, die echter het Fransche élan weinig
weerspreekt. Als regel werd zelfs de verdediging gelast en stond men
een aanvallend optreden eerst toe, wanneer de vijand door den lang-
durigen strijd meer of minder was vernietigd." Bij Worth, Spicheren
en Mars la Tour wierp afgezien van kleine pogingen van onderdee-
len de Duitsche aanvalskracht alles overhoop nog vóórdat de Fransche
strijdwijze tot haar recht kon komen. Ontegenzeggelijk zit in de hui
dige opvatting nog steeds een stuk uit vervlogen tijden.
Geheel anders luiden onze Duitsche grondbeginselen. Wij kunnen
volstaan met de beide volgende zinnen van het reglement, die den
grondslag van ons voorschrift weergeven: „De drijfveer, die de infan
terie bezit voor het aanvallend optreden, moet opgekweekt worden;
hare handelingen moeten beheerscht worden door de gedachte: Voor
waarts op den vijand los, het koste wat het wil." De meest treffende
veroordeeling velt punt 3d2 van ons reglement: „Heeft de vijand het
besluit genomen zich tot de verdediging te bepalen, dan doet hij tevens
afstand van de vrijheid van handelen
De russische infanterie trad in 1904 op met de bedoeling de nationale
leer van Suwarow en van Dragomirow in de daad om te zetten, dus
door zonder al te lange voorbereiding met vuur middels de kracht
der massa voorwaarts te schrijden. Zij stiet echter op een tegenstander,
die moreel en tactisch oneindig boven haar stond. Voor het doorzetten
van den aanval, vooral onder de vernietigende uitwerking der heden-
daagsche vuurwapenen, is zooals ons reglement zegt, „een hoog
moreel bij den troep" noodig, hetgeen den troep moet worden aan
gebracht. Beide eigenschappen ontbraken aan de russische infanterie.
In werkelijkheid werd de oorlog verdedigend gevoerd, de aanvallen
verbloedden meestal zeer vroegtijdig en sloegen over in achterwaart-
-sche bewegingen, liet nieuwe reglement wil deze treurige ervaringen
van den beginne af voorkomen en den troep bij den aanval zulke
grondbeginselen inprenten, die hem in staat stellen de moeilijkheden
beter te overwinnen dan dit in den japanschen oorlog het geval was.
Daarom rekent het reg emeDt bij den aanval alleen op de overwinning
en beveelt hem als een grondbeginsel aan, dat den aanvoerders van
alle rangen steeds voor oogen moet zweven.
De aanvalswijze der infanterie onderscheidt zich bij de drie legers
bovenal daardoor, dat het bij ons zoo met nadruk genoemde ontmoetings
gevecht, dus de overgang van de marscbcolonne tot het gevecht, bij
krachtig aanpakken der voorhoede en ombuigen der enkele verken
ningspatrouilles naar de gekozen aanvalsrichting noch in het fransche,
noch in het russische leger weerklank heeft gevonden. Beide hechten
wel is waar ook waarde aan een kracbtigen inzet der voorhoede, ge
steund door Artillerie, maar in tegenstelling met onze beschouwingen
meer onder het gezichtspunt, dat de voorhoede slechts zoolang een
sleepend gevecht heeft te voeren, tot de hoofdmacht zich flink heeft
kunnen ontwikkelen en gereed is tot den aanval. Zoowel bij de Fran-
schen als bij de Bussen verklaart zich dit gevoelen uit de bezorgdheid,
