En dan is er nog iets! M.i. is het een besliste noodzake
lijkheid, dat de officier, die met de opleiding en het inschie
ten belast wordt, zélf een uitstekend bokschutter en boven
dien technisch op wapengebied goed onderlegd is. Hij moet
in staat zijn iedere twijfelachtige uitkomst te kunnen con
troleeren en voor het inschieten ieder geweer grondig te
onderzoeken. Nu weet ik wel, dat de te beproeven geweren,
eerst door een geweermaker moeten worden onderzocht, maar
dit geschiedt in de praktijk niet altijd en is ook niet altijd
mogelijk. Regel is, dat de officier zelf dit doet.
Zoodat men herhaaldelijk ziet gebeuren, dat geweren, die na
de eerste proef ter verandering worden gezonden, terugkomen
met bericht, dat dit of dat (meestal voor een terzake kundige
dadelijk te zien) niet deugt en eerst hersteld moet worden,
dus patronen-, materieel- en tijdvermorsen. En telkens weer
nieuwe soesah voor geweermaker en officier van wapening.
Trouwens het slechte, volstrekt onbetrouwbare schieten van
de schutters zelf kost ook het noodige, zoowel aan geld, als
aan tijd en onnoodige of liever nuttelooze werkzaamheden.
Men verandert een geweer op een beeld, de schutter schiet
weer en het nieuwe beeld wijst uit, dat de oorspronkelijke
stand de ware was. 't Gebeurt dagelijks!
En dat zooveel officieren technisch van inschieten en
trouwens van schieten en ballistiek in 't algemeen niet altijd
het hoog noodige weten, levert weer nadeelen. Want dikwijls
„leenen" de compagnieën de bokschutters onder een officier
of onderluitenant van een andere compagnie, die dus de
schutters niet kent. En 't gevolg ik heb persoonlijk een
pak schijven bij een compagnie gevonden gedateerd 1909 en
loopende over 't inschieten van 60 geweren. En daaruit
bleek, dat 't volgende was geschied.
Dit zegt het schiet-voorschrift„Doordien de lengte van
de richtas bij standvizier m.M. is, komt 0.1 m.M. ver
plaatsing van het hoogste-punt der korrel in horizontalen of in
verticalen zin overeen met een verplaatsing van het middelste
trefpunt op 50 M. van c.M. in tegengestelde richting",
waarbij de bovenste cijfers voor het geweer, de onderste voor
de karabijn gelden.
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
1037
