1074 INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT deu storm zich afspelen moet. „Het infanteriegevecht toont eerder de meest verschillende vormen en beelden op de verschillende punten van het slagveld." leder onderdeel (groep, sectiecompagniei, dat de mogelijkheid ziet vooruit te komen, heeft de plicht dit te benutten. Regelmatigheid in de voorwaartsche beweging, vaststellen van de grootte en duur der sprongen is vermeden. Het reglement heeft hier omtrent eene vrije en ruime opvatting, het vermeidt elk schema, het welk maar al te licht in de praktijk, die de vredesoefeningen geven, de vrijheid aan banden zou leggen. Gewenscht zijn lange sprongen, om snel vooruit te komenkleine onderdeeien moeten zich dikwijls met korte sprongen vergenoegen, om de nevenafdeelingen niet in hun vuur te hinderen; groepgewijze ondernomen sprongen worden slechts daar ondernomen, waar de omstandigheden ertoe dwingen sprongen van afdeelingen grooter dan eene sectie, bemoeilijken de wederkeerige ondersteuning met vuur dus overal slechts grondregels en aanwij zingen, nergens vormen. Terwijl dus het zich vooruit werken middels sprongen volgens de fransche en duitsche zienswijze in den grond op verwante beginselen berust en in het duitsche reglement duidelijker zijn weergegeven dan in het fransche, toont het russische voorschrift ons andere beelden. Men onderscheidt daar in beginsel sprongen en verwisselen van de vuurstelling. Volgens russiscae opvatting gaat het erom het vuur van de eene stelling naar de andere over te brengen, om uit elke nieuw ingenomen stelling den vijand te schokken en aldus het verder voor waarts gaan van de tirailleurlinie mogelijk te maken. Men kan echter niet het terrein tusschen de opvolgende vuurstellingen, dat tot 500 pas bedraagt, zonder halt te houden, doorloopen. Daarom wordt deze afstand middels een aantal sprongen afgelegd. De afstand van vuur stelling tot vuurstelling moet zoo groot mogelijk zijn en minstens een derde van den totalen afstand tot den vijand bedragen om uit de nieuwe stelling een mogelijke verhoogde vuuruitwerking te verkrijgen. Hoe dichter men op den vijand komt, hoe korter de opvolgende stel lingen van elkaar afliggen. Terwijl het vooruitgaan van vuurstelling op vuurstelling plaats heeft onder bescherming van het vuur der liggen- biijvende afdeelingen, daar moet dit dus ook met de sprongen ge schieden, het laatste echter slechts in den zin van korte oogenblikken. Het russische reglement legt den nadruk op het maken van sprongen sectiesgewijze, maar staat ook sprongen van groepen, halve groepen en zelfs van enkele manschappen toe. Onder bereik van het meest werkzame vuur zal men de manschappen ieder op zich zelf de sprongen van 15 tot 20 pas laten maken om den vijand een zoo moeielyk mo gelijk doel te geven; ook kan men kruipen, wanneer dit in bepaald terrein voordeelig zou zijn. Bijzonder interessant is het springen op den meest werkzamen afstand, d. w. z. volgens russische opvatting binnen die ruimte, waar de baan van het projectiel zich niet meer verheft dan de hoogte van den liggenden schutter bedraagt. „De schutters die het eerst opspringen", luidt bet daar, „veroorza ken bij iedere verademingspauze eene dekking, die door de later opspringende schutters wordt benut. Zoo ontstaan tusschen de op volgende stellingen rustpunten, die zeker de helft van deu afteleggen

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1911 | | pagina 464