INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
1075
weg veilig maken." In de vuurstelling zelve wordt met de schop
eene dekking gemaakt; in geval van nood kan een zandzak, de met
aarde gevulde mantel, de met zand volgestopte tentbaan en dergelijke
als dekking dienen. Ook aan het maken van maskes en sehijndoelen
wordt veel waarde gehecht. Men herkent hieraan duidelijk het gevolg
van den japanschen oorlog. Ook het duitsche reglement legt bij het
aanvallend gevecht den nadruk op het gebruik van verschansings
middelen, maar voegt er den raad bij: „Nooit mag het maken van
dekkingen den lust tot onafgebroken voorwaartsgaan verlammen dan
wel het graf worden van den aanvalsgeest."
Wat betreft het vuren bij het voorwaartsgaan, stemmen de drie
legers daarin overeen, dat men een tijdelijk vuuroverwicht als eisch
voor een blijvend vooruit komen stelt. Her. duitsche reglement hecht
de meeste waarde aan het onafgebroken vuur, dat als een rustig in
dividueel vuur „af-en toeneemtnaargelang zich al dan niet loonende
doelen vertoonen. De Russen kennen naast het individueele vuur in
onze beteekenis nog het vuur, waarbij men het aantal te verschieten
patronen gelast om munitieverspilling te voorkomen. Hiervan afwij
kend houden de Franschen zich aan „rafales" vast als hoofdvuursoort,
om op bepaalde oogenblikken den tegenstander met vuur te overstel
pen, terwijl men zich in de pauzen goed dekt.
Het verdichten van de tirailleurlinie geschiedt overal uit de onder
steuningstroepen („renforts," russisch„compagniereserves"), waar
van het verbruik plaats heeft uit compagniëen of hoogere verbanden
der tweede linie, al naargelang de strijd op den duur aan krachten
verslindt. Algemeen wordt aangenomen, dat de achtergehouden krachten
des te dichter bij de hand moeten zijn, naarmate de beslissing nadert,
alsook, dat men voor den stormaanval de laatste reserves moet inzet
ten. Het nazenden der ondersteuningstroepen en reserves regelt zich
bjj ons naar het grondbeginsel, dat benutting van het terrein, voor
uitgaan in tempo's, verdeeling in kleine eenheden, zelfs het aanne
men van de verspreide orde de middelen zijn om verliezen te vermijden,
hoewel het prijsgeven van de gesloten orde met recht als een kwaad
wordt beschouwd. „Onder het meest werkzame vijandelijke infanterie-
vuur mogen gesloten afdeelingen niet getoond worden", zegt punt 342.
Als maatstaf voor de diepte wordt met betrekking op de uitwerking
van het infanteriebundelvuur of het granaat-kartetsschot in het alge
meen 300 M. genoemd, echter met de opmerking, dat dit gezichtspunt
op den achtergrond treedt, wanneer het betreft het verdichten van de
vuurlinie. Het fransche voorschrift vermijdt maten en aanwijzingen
als bovengenoemde. Instede daarvan zegt het slechts: „Achter de
voorste linie volgen de ondersteuningstroepen zonder meer, terwijl zij
het terrein als dekking benutten en de formatie naar behoefte hiertoe
uitkiezen. De afstanden wisselen naar omstandigheden, echter moet het
ingrijpen op het juiste oogenblik gewaarborgd blijven." In tegenstel
ling hiermee geeft het russische voorschrift getallen, waar het zegt:
De afstanden' tot de volgende afdeelingen kunnen in geen dekking
biedend terrein zelfs tuschen de tirailleurlinie en de companies-
reserves 600 passen bedragen om aan de dieptewerking te zijn
onttrokken."
