gen vlug en goed, maar heeft door gebrek aan oefening
het bevingscirkeltje nog niet binnen de afmetingen van
de schijf weten te brengen. De persoon in kwestie was
de laatste 2 jaar steeds bij een veldbataljon geweest, had
steeds deelgenomen aan voorbereidende- en andere schietoefe
ningen, had de 24 oefeningen doorloopen (het resultaat is mij
niet bekend) en moet dus geacht worden een afgericht schut
ter te zijnzou de tijd van 2 jaar daarvoor niet voldoende
blijken te zijn, dan is de opleidingsmethode daarmede natuur
lijk al veroordeeld. Bedoelde schutter(s) moet(en) natuurlijk
dadelijk weer tot de V. S. worden teruggebracht, om hem
(hen) te leeren, bij het schieten in vredestijd tenminste, hunne
zelfbeheersching te behouden.
Want waar moet het heen, als de man een schietopleiding
krijgt, die tengevolge heeft, dat hij in vredestijd bij het schie
ten al zijn stuur kwijt raakt; hij zal dan bij de minste op
winding van bet gevecht nimmer zijn hoofd kunnen gebruiken
en al een heel slecht werkende schietautomaat blijken te zijn.
De hemel beware ons voor zulke oorlogsschutters.
We zouden dan gevaar loopen, dat de schutters b.v. het
magazijn niet meer bijvulden, waarvan ik o.a. getuige was in
een vuurgevecht op zeer korten afstand, dat drie kwartier
duurde en waarbij na afloop bleek, dat eenige inl. fuseliers
slechts één houder hadden verschoten, niettegenstaande,
voor zoover ik kon waarnemen, het geweer voortdurend in
den aanslag terugkeerde. De colonne was 80 man sterk en
na afloop van het gevecht waren slechts 1000 patronen ver
schoten, hetgeen bij kalme schutters een prachtig resultaat zou
geweest zijn, maar in dit geval, waar ik, op grond van de bij
velen snel op elkaar volgende aanslagen, zelfs vreesde voor
munitiegebrek, te wijten was aan gemis aan zelfbeheersching.
De Europeanen staken in 't algemeen in dit geval zeer gun
stig af bij de inlanders. Er stond een vijand tegenover, die
bewapend was met pijl en boog en enkele donderbussende
vijand kreeg bij die gebeurtenis één doode en wij 5 zeer licht
gewonden, die allen dienst bleven doen.
Nogmaals, het doel van de methode Fabius is prachtig, maai
de opleiding bedacht, in de eerste plaats, op snelheid en
INDISCH MILITAIR TIJDSCHRIFT
679
1. M. T. 46.
