Jan. 1912.]
Forthonden.
Indië geboren, te fokken als mogelijk blijkt en steeds versch
bloed moeten importeeren.
Ad d. We zouden zeker een heel eind vooruit zijn als we
in Indië een inheemsch politiehondenras hadden. Dat 't niet
bestaat, is uitgemaaktmaar zou 't ook te fokken wezen
Onmogelijk acht ik het niet; hoogst moeilijk wel.
De eerste poging zou natuurlijk moeten zijn, een der reeds
bestaande Europeesche rassen inheemsch te maken, 't Is
volstrekt niet uitgesloten, dat bv. de [Dobermann-pinscher zal
blijken best te kunnen aarden en ook in zijn nageslacht, mits
natuurlijk met oordeel gefoktal zijn goede eigenschappen te
blijven behouden. Bleek dit werkelijk, dan zou het onzin zijn
zulk een moeielijke zaak ter hand te nemen als het fokken
van een nieuw ras.
Blijkt echter elk geïmporteerd ras te degenereeren, dan zou
't eenigste zijn te trachten, door kruising met inheemsche
honden, een goed en constant ras te fokken, dat niet weer
degenereert. Hier liggen voetangels en klemmen
Eerlijk gezegd, geloof ik niet dat het gouvernement op dit
punt ooit iets zal bereiken. Terecht schrijft Creusesol in de
Java-Bode van 5 Mei 1911: „Men (lees s. v. p. het gouver
nement) heeft in Indië twee schoone paardenrassen nagenoeg-
geheel doen te gronde gaan en uitsterven". Dit is werkelijk
een afschuwelijk feit. Hoeveel telkens wisselende proeven
zijn al niet genomen op het gebied van paardenfokkerijhoe
veel geld is er niet aan weggesmeten, en wat heeft men er
eigenlijk mee bereikt? Hoe komt dat?
Doodeenvoudig omdat in Indië alle ernstige zaken, vooral
die, waarin geen dubbeltjes te verdienen zijn, afhangen van
één enthousiast.
Muziekenthousiast, muziekvereeniging gaat goed. Enthou
siast weg, vereeniging dood. Hippische ster in de vereeniging,
flinke ritten. Ster weg, vereeniging in ruste. Paardenliefhebber
wat te zeggen in bestuurszaken, paardenfokkerij aangevat.
Liefhebber weg, fokkerij in de lappenmand. Nieuwe liefheb
ber, nieuwe inzichten, nieuw geld weggesmeten.
't Is eenmaal een droevig verschijnsel in onze kolonie, zulk
16
