April 1912]. Eenige wenken voor exploreerende Officieren.
zijn afgelezen azimuths van het Noorden, links om uitzetten
(N 270 W 0). Wees de Noordnaald 90° aan, dan heeft men NO.
azimuths en moet men de hoeken rechtsom uitzetten (N 90 0=0).
Teneinde zich niet te vergissen, doet men wel boven aan
het schetsblad een roos te teekenen met de hoofdwindstre-
o
ken so270dit vergemakkelijkt tevens het schetsen.
Het gebruik van een graadboog bij het schetsen kost tijd
en is bij eenige oefening ook overbodig.
Aldus toegerust kan men aanvangen. Men laat op een
paar honderd passen voor zich uit een spits marcheeren, met
order zooveel mogelijk dezen afstand te bewaren.
Deze spits dient tot aanpeilpunt voor de opneming van het
voetpad. Men brengt de lijn 0-180 in de richting van het
pad, noteert het azimuth naast de standplaats No: 1 en mar
cheert af. Nu doet men wèl, niet meer dan 300 en niet
minder dan 100 passen te maken, alvorens van standplaats
2 een nieuw azimuth te nemen. De helper reikt het schets
boek over en men noteert pedometer-aanwijzing en nieuw
azimuth c. q. helling en hoogte, waarna men den afgelegden
weg inschetst op de schaal van 100 pas—1 m. M. (Het ge
heim voor het maken van goede schetsen, is het bezit van
een scherpelange punt aan het Faber potlood H. H. No: 4).
De spits behoeft tot het aanpeilen niet altijd zichtbaar te
zijn, men peile slechts in zijn richting. De plaats van de
spits wordt zoo noodig kenbaar gemaakt door een schreeuw
of een stoot op de fluit.
Op een tamelijk goed boschpad kan men (voor een persoon
van middelbare grootte 1.70 M.) voor de paslengte 70 c. M.
rekenenzijn er vele kleine kronkels in het pad, dan wordt
daarvan in de rubriek aanteekeningen melding gemaakt en
de paslengte op 60 c. M. of minder berekend. Maakt het pad
390
45 j 315
13' j '25
180
