Mei 1912], De „Handleiding voor den Optischen Seindienst."
de manier thans bij de telegraafafd. in gebruik, wordt met stok
van 1.50 M. seinende, dit bezwaar geheel ondervangen, doordat
de vlag zelf zooveel hooger blijft en dus nooit uit 't gezicht
geraakt.
Alles pleit dus voor de in het art. aangegeven manier, ze
is beslist veel minder vermoeiend en beter zichtbaar.
Het reeds lang voorkomen van een teeken als „dubbele
slag" voor „woord uit" in eene verouderde instructie, die her
zien wordt, mag geen reden zijn, om een eenvoudiger en even
goed (m. i. beter) teeken niet aan te nemen.
Dat de vergelijking met de electr. telegr. bij 88 gezocht
is, kan ik niet toegeven. Waar meer dan 2 posten seinen,
móeten namen genoemd worden en deze kunnen altijd be
kend zijn Zoodra toch 2 posten eikaar vinden, melden zij
direct aan elkaar met „Hier..(nummer of naam met afkor
ting erbij)".
Waar verder eenmaal lichamen bestaan, waaronder zelfs een
militair, die voortdurend met afkortingen werken, welke ook
toegepast kunnen worden bij andere categoriën van seiners,
daar moeten die afkortingen zooveel mogelijk worden ge
volgd.
Wat betreft de opmerking van 47, of de seindienst hulp
dienst is of niet, de kap. G. is het er mee eens, dat een
telegram, dat moet worden overgebracht vóór een ander, dat
nog niet is afgeseind, van eene bijzondere aanwijzing moet
voorzien zijn. Welnu, dan moet die bijzondere aanwijzing precies
worden voorgeschreven. Thans laat het voorschrift daar
omtrent alles in het midden. Laat de bijz. aanw. zijn „dd".,
dan valt degene, die het over moet seinen, als volgt in:
dd Het andere station geeft daarop dd
Mij is een voorbeeld bekend (bij een manoeuvre),
dat een hoofdofficier aan een goed seiner een bericht gaf met
de woorden: „Dit gaat eerst weg, begrepen!" Toen vlak
daarop een ander, werkelijk meer dringend bericht werd aange
boden, was de seiner niet te bewegen zijn telegram te staken.
Bovendien moet in een sein voorschrift alles precies om-
468
