De Slag bij Wafangou. [Juli 1912.
Waar uit het voorgaande moge blijken dat deze „ervaringen"
berustten op enkele weinig krachtig uitgevoerde verkenningen,
mag het dan ook zeker zeer eigenaardig genoemd worden,
dat Stackelberg als bevelhebber niet zijn wil doorzette en
Ssimonow gelastte om de gegeven bevelen uit te voeren.
Den J.2den toch zien we de Cavalerie een rustdag houden
en den 13den wordt een nieuw beveiligingssysteem ingevoerd;
van eene uitvoering der ontvangen bevelen echter geen
sprake.
Een dergelijke opvatting der ondergeschiktheid is zeker op
geen enkele manier goed te praten. Initiatief en zelfstandig
heid zijn in den modernen oorlog niet te missen eigenschap
pen, maar onder geen van beide is deze handelwijze van
Ssimonow te rangschikken. Het bevel van Stackelberg was
duidelijk en had dus opgevolgd moeten worden.
Het nieuwe, door Ssimonow ontworpen beveiligingssysteem
blijkt uit Fig. 1 plaat Y.
De bedoeling van Ssimonow was verkenningen en her
haalde alarmeeringen door de Japansche cavalerie te beletten.
Eene dergelijke opstelling verdient echter geen aanbeveling,
omdat door de groote versnippering 8 compagnieën over
totaal 34 K.M. nergens ernstig weerstand kan worden ge
boden; alleen zwakke patrouilles kunnen worden afgewezen.
De vakreserves (onze voorpostendetachementen) staan veel te
ver achter de voorste linie, terwijl de afstand tot het gros
eveneens veel te groot is, waardoor tijdige ondersteuning vrij
wel is uitgesloten. Ook met de verdeeling der infanterie
over de verschillende vakken kunnen wij niet instem
men. Het middenvak is bijna uitsluitend bezet door infan
terie; het O. vak heeft eene dubbele sterkte aan infanterie,
hoewel daar maar zeer weinig goede wegen zijn.
Ofschoon Stackelberg, zooals reeds gezegd, zijn bevel niet
herhaalde, zond hij wel aan Ssimonow naar aanleiding van
de vorengeschetste opstelling de volgende opmerking:
„De voorhoede is naar Wafandian vooruitgeschoven om
„de vereeniging van het korps te beschermen, echter niet
697
