Aug. 1912],
Tactisch gebruik van Mitrailleurs.
mijne conclusie en beschouwingen geef omtrent het tactisch
gebruik van de verschillende mitrailleurs.
1. De mitrailleur, uitsluitend bedoeld als verste? king van de
vuurkracht van de Infanteriemoet zijn een speciaal licht wapen
zooals de Zwitsersche (door menschen draagbare) Maxim, deFran-
sche draagbare Hotchkiss, of het automatische Rexergeweer.
Zij worden in sectiën van twee of drie stukken aan de infan-
terie-bataljons toegevoegd en staan dus onder de bevelen van
den B. CL. Het is niet noodzakelijkdat de sectien door offi
cieren aangevoerd worden, daar zij, bijna altijd onder de
rechtstreeksche bevelen van den Commandant van de tirail
leurlinie staande, van dezen hunne eenvoudige vuuropdrachten
ontvangen. (Japan is volgens Balck tot deze formatie voor
de Infanterie overgegaan.)
Het is onlogisch en niet economisch om hiertoe te kiezen
de Schwarzloze mitrailleur, vervoerd op draagpaarden. Ten
eerste is het stuk veel te zwaar om over groote afstanden
door manschappen te worden vervoerd (40 EG-), ten tweede
vereischt dit een te groot aantal bedieningsmanschappen,
waardoor het, in of nabij de tirailleurlinie optredende, spoedig
ontdekt zal zijn, ten derde zullen de paarden bijna immer
zoover achterwaarts moeten worden opgesteld, dat de rnuni-
tieaanvoer niet altijd verzekerd zal zijn, en ten vierde is het
niet economisch een wapen met zulk een groote gevechts
kracht te bestemmen voor zulk eenvoudig gebruik.
2. Eene andere vraag is, of Infanterie-Mitrailleurs werkelijk
noodig zijn.
Een langdurig gevecht kan het machinegeweer nooit leveren
daar dit een buitensporig groot munitieverbruik zou eischen;
in of dicht bij de vuurlinie opgesteld, zullen zij gedurende
lange tusschenpoozen werkeloos moeten blijven in het gerichte
vuur van de tegenpartij, daardoor nutteloos verliezen lijden;
vuurovervalling, een voorname kracht van het wapen, zal
wel zelden mogelijk zijn
860
