Korte Mededeelingen.
[Juni 1913.
Onze Wedumen en Weezen.
651
Er duiken nu en dan in de pers geruchten op van aanstaande
wijzigingen in de pensioenen en onderstanden onzer weduwen en
weezen. Zijn die persstemmen de openbaring van werkelijk bestaan
de plannen, dan mag die belangrijke quaestie zich blijkbaar in de volle
aandacht van fondsbestuur, regeering en opperbestuur verheugen.
Geen wonder dan ook, want sedert 1894 zijn de uitkeeringen onver
anderd gebleven, terwijl toch sedert de inkomsten van het fonds door
de verhoogingen onzer traktementen zijn toegenomen.
Wij weten niet of die wijzigingen alleen de bedragen zullen be
treffen, dan wel ook de grondslagen der uitkeeriDgen zullen raken.
De laatste nu verdienen in de allereerste plaats de aandacht en lok
ken uit tot eene korte bespreking in dit tijdschrift.
Wat wij te zeggen hebben, bespraken wij ook reeds mat oudereen
en jongere Kameraden, en wij mogen op grond van het feit, dat
onze idee instemming mocht 'vinden, verklaren dat onze stem eene
is uit den boezem van het officierskorps, die de aandacht vraagt.
De grondslagen van het huidige uitkeeringssysteem zijnopklim
ming der weduwen-pensioenen naar den rang van den overleden
echtgenoot, en der weezen-onderstanden naar het aantal kinderen
(tot een maximum onderstand voor vijf), dus niet naar hun leeftijd.
Noch met den eersten, noch met den tweeden grondslag kunnen
wij onverdeeld instemmen. Wij voelen in ons coöperatief fonds een
solidair karakter, gelegen in het feit, dat wij allen, gehuwd, actief
of gepensionneerd. een gelijk gedeelte onzer inkomsten er voor afstaan.
De^ omstandigheid, dat het N. I. Gouvernement het fonds met eene
aanzienlijke jaarlijksche bijdrage steunt, verandert daaraan niets. Wij
contribueeren om aan de weduwe en weezen van een ontslapen me-
dekorpslid een standwaardig bestaan te verzekeren. Wij willen dat
de weduwe, Mevrouw X., levenslang in den officiersstand zal kunnen
blijven en dat zij haren kinderen de opleiding en opvoeding zal kun
nen geven, dezen stand waardig.
Dit vooropstellende, kunnen wij onze coöperatie niet gelijkstellen met
de gewone levens- of lijfrenteverzekering en zouden wij het bedrag
der uitkeeringen op anderen grondslag bepaald wenschen dan deze doet.
Dus niet vragen wij voor de bepaling van het weduwen-pensioen naar
de grootte der maandpremie bij ons afhankelijk van den rang
maar wel: wat heeft de alleenstaande vrouw van onzen stand noodig
om dezen naar billijken maatstaf te kunnen ophouden?
Het antwoord op deze vraag is moeielijk in cijfers door ons te geven,
daar het van zuiver subjectieven aard is en bovendien een diepgaand
onderzoek naar den levensstandaard in Holland en Indië behoeft, dat
wij aan meer bevoegden moeten overlaten. Maar wel kunnen wij
antwoorden, dat o. i de eischen van staud ophouden voor alle dezelfde
''wij voelen, dat deze woorden en hunne conclussie dus éénzelfde
pensioen voor alle officiersweduweunaast instemming, ook bestrijding
