Mei 1913.] Een viervoudige buis voor eenheidsprojectielen.
Van dit middel maakten de Japanners in den Russisch—Ja-
panschen oorlog veelvuldig gebruik!
Van de buis op het tempeeren is slechts één pas.
Voor het automatisch tempeeren der buizen wordt thans
bij de veldartillerie over een zwaar toestel beschikt, dat
op den affuitstaart medegevoerd, bij het vuren aan den
caisson bevestigd wordt. Bovendien heeft men voor het uit
de hand tempeeren nog tempeersleutels; dit voor het geval
het automatische toestel mocht weigeren of minder goed
functionneeren.
Ook hier is het weer van overwegend belang, dat veld
en berg-artillerie over dezelfde tempeertoestellen beschikken.
Met tempeersleutels kan niet volstaan worden, omdat hiermede
niet zoo nauwkeurig en zoo vlug gewerkt kan worden. Het
toestel van de veld- is te zwaar voor berg-artillerie. Daar
om kan gebruik gemaakt worden van kleine, lichte en han
dige tempeertoestellen, als het ware een kegelvormige kap met
boven een kruk. Na op een bepaalde verdeeling gesteld te zijn,
wordt het toestel op den kop van het projectiel geplaatst, waar
insnijdingen, evenals bij het toestel der veld-artillerie, den juis-
ten stand verzekeren door nokken op den kop van het projectiel
te pakken. Door omdraaien van den kruk bovenop het toe
stel wordt de stift op den sasring, zoover als gewild, mede
gevoerd, waarna de buis van het projectiel getempeerd is.
Thans moet bij de veldartillerie het projectiel met den kop
in het tempeertoestel geplaatst en vervolgens daarin rond
gedraaid worden, bij de andere toestellen behoeft dit slechts
op den kop van het projectiel geplaatst en de kruk omge
draaid te worden, hetgeen eenvoudiger manipulaties zijn.
Eene beschrijving van dergelijke tempeertoestellen vindt
men in een der laatste afleveringen van 1912 van Artilleris-
tische Monatshefte.
Om nu over eenzelfde tempeertoestel voor veld- en berg-
artillerie te kunnen beschikken, construeerde Krupp—naar
onze aanwijzigingen—een zoodanig toestel.
Door het verstellen van een ring, zoodanig, dat men in eene
468
