Sept. 1913.]
De gevechten bij Sandepu.
over te gaan. Verder verliep de nacht rustig. Den volgen
den morgen werd door de 15e Divisie één regiment gezonden
naar Tschantschoeantsy om de verbinding met de le en 5e
Scherpschutters-brigade te onderhouden.
Om Sandepu gebeurde verder niets, zelfs de Artillerie
vuurde slechts zwak. Op het valsche bericht van de inname
van Sandepu waren namelijk d'e Granaat-en Mortierbatterijen
naar het 10e Legerkorps gezonden om daar deel te nemen
aan de beschieting van Likiatun. Wel werden zij bij de
ontdekking, dat Sandepu niet gevallen was, onmiddellijk terug
geroepen, maar 't werd avond, voordat zij weder in stel
ling gebracht waren en het vuur op Sandepu konden openen.
Zoo kwam er dus ook dezen dag wederom niets van een
aanval op Sandepu.
Werd de aanval op het steunpunt der Japansche stelling
zwak en zonder energie voorbereid en ingeleid, geheel anders
handelde Generaal Stackelberg, de Commandant van het
le Siberische korps.
Het le Siberische korps moest volgens de ontvangen be
velen den rug en de flanken van de tegen Sandepu oprukkende
troepen dekken. Stackelberg was 't evenwel in 't geheel niet
eens met deze passieve rol en meende dat eene dergelijke houding
niet was overeen te brengen met den strategischen entactischen
toestand. 1) Een energiek offensief zou volgens hem hier
meer resultaat geven, want daardoor werd den Japanners de
vrijheid van handelen ontnomen en kon hij de bij Sandepu
vechtende troepen het beste steunen.
In de veronderstelling dat Sandepu door de 14e Divisie
genomen was, begon hij in den vroegen morgen van den 27en
884
1) Von Tettau, Achtzehn Monate II bl. 255 en Russ. Gen. Stafwerk III 2e deel
bl. 246.
Feitelijk was hiervoor bestemd de 2e Scherpsch. brigade, die door het I Sib.
Korps zou worden afgestaan, wanneer zij daar gemist kon worden. In zijne
instructie beschikt de Ct. van het Gecomb. Scherpsch. Korps echter over het
detachement I.osch.
Het uiteenrukken van tactische verbanden vindt men overal terug in den
R. J. oorlog.
