¥M
mm
mm
Zijn taktische Doorschriften en
handleidingen geüaarlijk?
Wel een eigenaardige vraag, die we hier stellen, maar welke
toch op grond van de beteekenis, door sommigen aan taktische
voorschriften toegekend, wel eens werd geopperd.
In zijn werk, getiteld: „Vom Russisch-Japanischen Kriege,
1904/1905" komt de Zwitsersche Kolonel Fritz Gertsch in
verband met de in den Oost-Aziatischen worstelstrijd op
gedane ervaringen tot de conclusie, dat taktische reglemen
ten, beginselen en voorschriften de opleiding van den offi
cier tot aanvoerder in den weg staan.
Fritz Gertsch wil slechts een exercitiereglement tot en
met de opleiding van het peloton. Voor grootere afdeelingen
geen reglementen en geen officieele handleidingen, aldus is
zijn conclusie.
Er zullen er voorzeker weinigen zijn, die de meening van
Kolonel Gertsch ten volle onderschrijven. Slechts een leger
toch met ideaal kader en een ideaal korps officieren zou het
zonder taktische voorschriften en handleidingen kunnen
stellen.
Aangezien echter elk streven moet gericht zijn op bereiking
van het ideale, zoo valt daaruit tevens af te leiden, dat een
leger moet trachten het gebruik en de bestaansnoodzaak van
dergelijke voorschriften zoo veel mogelijk overbodig te maken.
En toch bestaat nog te veel de neiging, om de functie
van het koel denkende hoofd op te dragen aan het voorschrift.
Toen eenigen tijd geleden onze gevechtshandleiding ver
scheen, hoorden we in allen ernst beweren, dat deze (daar
en daar) applicatorisch werd beoefend.
Een gevechtshandleiding beoefenen
Alsof er een heel nieuwe taktiek was ontstaan, terwijl in
werkelijkheid slechts bestaande en door levende individuen
gedragen ideeën in een boekje waren neergelegd.
1112
