Iets over de Oude Aacademie.
Het is in hoofdzaak de schuld van die vervloekte puntjes. De
puntjes van de mitrailleurs en de vooruitgeschoven stellingen, de
puntjes van groot en klein flankement, de kostelijke puntjes van
kaliberverkleining, de puntjes van voor- en nadeelen van dit of dat,
de puntjes op bladzijde zoowel, de puntjes bij strafrecht en oorlogs
recht, de puntjes, die je uit je hoofd leert ten eerste dat, ten tweede
dat, ten derde dat de puntjes voor de „geheide" vragen voor de
repetitie van bladzijde zooveel tot zooveel, de puntjes, waarvan de
„vrijstelling" en de studievoorrechten en de detacheeringsplaatsen en
de nummers bij het officiersexamen afhangen, de ellendige, vloekwaar
dige puntjes!
Zij, die de boeken schreven, waaruit de militaire onderwijzer op
de Academie den leidraad voor z'n onderwijs weeft, zij hebben
die puntjes bedoeld tot concentratie van de gedachten van den
student en waarschijnlijk niet als het aangewezen vosmateriaal voor
geduldige voshengsten. Maar de practijk
Het is niet zoo héél lang geleden, dat schrijver dezes de Academie
verliet, 't Hoe lang doet niet ter zake, evenmin als z'n naam,
want de bedoeling van dit artikeltje is niet om oud-leeraars, die
hem sympathiek waren, onwillekeurig onaangenaam te zijn, maar
wel om iets te zeggen over en tegen het onderwijs, zooals dat aan
de militaire Academie wordt gegeven.
Want al wordt de instelling „Academie" genoemd, 't onderwijs
is er verre van academisch en herinnert dikwijls zoo levendig aan
de dorre structuur van het Hooger Onderwijs, zooals die door
Klikspaan werd nageteekend en gegeeseld in de pennewipsche
figuren van professor Schol en andere toenmalige hooggeleerden.
Ik ben een infanterist en ik kan me dus zoodoende alleen richten
tegen het onderwijs, zooals dat aan de infanteristen wordt gege
ven 't kan zijn dat de wetenschappelijke wapens hun surplus aan
wetenschap en ontwikkeling op gelukkiger wijze deelachtig werden.
109
Qui touche un bois pourri, voit
sortir des cloportes
