Iets over de Oude Academie.
[Feb. 1914.
maar zij met pientere hersens, vlugheid van begrip en verwerker
de eersten waren.
En op dit doel moest het onderwijs toch veel meer gericht
zijn het moet geen machines, maar machinisten kweeken!
Het onderwijs aan de militaire academie kan en zal niet de
vruchten dragen, die het leger juist thans zoo noodig heeft, zoolang
het oude pompsysteem niet verlaten wordt en men dus met een
nieuw, opvoedkundiger systeem ook nieuwe en andere leeraren
zal vragen.
En dan zal een veel scherper afscheiding gemaakt dienen te worden
tusschen de eischen voor leeraar in de wetenschappelijke en voor
leeraar in de practische vakken.
Thans vormt bijv. tactiek en velddienstéén vak? De
leeraar in tactiek overhoort je ook het velddienst voorschrift. Meestal
op een verloren Vrijdagnamiddag-uurtje als de heele klasse rustig
en genoegelijk dommelt en piept.
Maar juist dat reglement op den velddienst moet den aanstaanden
indischen officieren zooveel mogelijk practisch door indische prac
tici worden bijgebracht dat is niet in de eerste plaats wetenschap
èn puntjes, maar practijk, practijk en nog eens practijk.
Want niet alleen de wetenschappelijke vakken worden op onze
oude academie niet steeds op de juiste wijze en door de juiste
krachten onderwezen, maar ook het practisch onderricht aan onze
aanstaande indische officieren Iaat veel te wenschen over. In de
eerste plaats het onderwijs in de reglementen. Dit wordt gegeven
door officieren van het hollandsche leger, die wel is waar steeds
eenige jaren gedetacheerd zijn geweest, doch daarom toch niet de
aangewezen leermeesters in indische reglementen en hun practische
toepassing zijn en kunnen zijn. En moet dan ook niet zoo spoedig
mogelijk worden overgegaan tot het onderwijzen van die reglemen
ten in het Maleisch, tot het zelf eenigszins theorie en onderricht
geven in het soldaten-maleisch? Natuurlijk het hoog-Maleisch,
het wetenschappelijk Maleisch moet de basis vormen, maar een
beetje kennis van 't pasar- en tangsi-Maleisch komt juist den
jongen officier zoo te pas, waar hij dat in de eerste plaats behoeft.
113
