Feb. 1914.] De organen der luchtverkenningen in Indië. verkenningsdienst door de hulp van de verschillende luchtverken- ningsorganen gebaat zullen zijn, willen we een blik werpen op de persoonlijke eigenschappen dier organen, t. w. de kabelballons, de motorluchtschepen en de vliegtuigen. 1. De kabelballon. Deze heeft een inhoud van 5 a 600 M3 en kan bij windstilte gebracht worden op een hoogte van 1000 M, waar bij dan gerekend is op eene bemanning van 2 a 3 man. Wat het vervoer vóór de oplating betreft, kan gezegd worden, dat de kabel ballon overal is te brengen waar de Veldartillerie kan komen; na de oplating is, mits het terrein zulks toelaat, hetgeen bijv. niet het geval is in boschterrein, de ballon overal te brengen waar Infanterie kan komen. Door wind wordt de ballon omlaag gedrukt en wordt, als gevolg van het draaien van den ballon, de waarneming lastig. 2. Motorluchtschepen. De vaartduur van de tegenwoordige Zep pelins bedraagt 48 uur, die van het Parseval type 30 36 uur, ter wijl van die schepen de eigen snelheid respectievelijk 80 en 70 KM per uur bedraagt. Het type Zeppelin eischt voor oplating en da ling een haven, bestaande uit speciaal daartoe gebouwde loods, waarin de temperatuur ongeveer gelijk moet zijn aan die van de bui tenlucht. Het type Parseval kan op karren worden medegevoerd; om van den toestand: „opgeladen op de wagens" te geraken tot dien van „varen", is een uur of vier noodig. Voor landing is een geschikt terrein noodig. 3. Vliegtuigen. Voor den vaartduur is geen bepaalde tijd te noemen. Wel zijn reeds tochten ondernomen van 15 uur, maar de eischen, in verschillende landen gesteld aan militaire vliegtuigen, zijn aanzienlijk lager, zoodat het naar mijne meening aanbeveling verdient niet op grootere vluchten te rekenen dan van zes uur en dan nog alleen onder gunstige omstandigheden, waarbij voor Indië nog dient aangenomen te worden, dat de gebreken, die thans nog aan de motoren kleven, en die lange vluchten tot nog toe uitsloten, zijn weggenomen. De bedrijfszekerheid is thans nog zeer gering. Wat de snelheid betreft, zij vermeld dat militaire vliegtuigen zelden een grootere eigen snelheid hebben dan 70 K. M. per uur; wèl wor den vliegtuigen vervaardigd van grootere capaciteit, maar de landing daarvan eischt mooie landingsterreinen, met het oog waarop de meeste Europeesche rijken zich reeds tevreden stellen met een eigensnelheid als boven genoemd. In Indië, waar slechts sporadisch 126

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1914 | | pagina 38