De ziekendragers bij het Indische Leger. [Mrt. 1914.
dragers beschikbaar. Bij eene Fransche infanteriedivisie van 4
regimenten infanterie, elk regiment bestaande uit 3 bataljons, bevin
den zich slechts 328 ziekendragers, zoodat gezegd kan worden, dat
we, wat betreft het aantal ziekendragers, bij het Fransche leger in
het voordeel zijn.
Wat zou er nu moeten gebeuren om den dienst van onze zieken
dragers zoodanig voor te bereiden en te regelen, dat bij een even-
tueelen oorlog de soldaat verzekerd zij van eene goede verzorging
bij verwonding?
Het geven van het noodige onderricht aan de dwangarbeiders is
uitgesloten, daar deze krachten eerst bij mobilisatie beschikbaar
worden gesteld. Zooals reeds gezegd, zijn de dwangarbeiders goede
dragers (niet te verwarren met ziekendragers), doch kan, met het
oog op veler verleden, niet vertrouwd worden op toewijding en groote
plichtsbetrachting. Wanneer men ze nu echter zoodanig indeelt,
dat ze niet anders dan onder toezicht hun werk verrichten, en dat
dit toezicht wordt uitgeoefend door vertrouwd personeel, dan is
een goede geregelde gang van den dienst reeds half verzekerd. De
dwangarbeiders zouden daartoe twee aan twee kunnen worden inge
deeld bij een muzikant, van wien meer plichtsbetrachting is te ver
wachten, en die toch vermoedelijk als regel voor het eigenlijke dra-
gerswerk minder geschikt zal blijken. De ziekendragers zouden dus
als het ware moeten worden opgelost in patrouilles van 3 man (één
muzikant en 2 dwangarbeiders) en deze patrouilles zouden steeds bij
elkaar moeten blijven.
Wil echter het door de muzikanten uit te oefenen toezicht nut
afwerpen, dan zullen zij reeds in vredestijd de noodige opleiding
moeten krijgen, die zou kunnen bestaan in wekelijksch onderricht,
zoowel van een voor het heele garnizoen aan te wijzen officier van
gezondheid als van den luitenant-adjudant van het korps, waartoe
zij behooren.
Het onderricht van den officier van gezondheid zou moeten om
vatten het verleenen van hulp, die geen uitstel gedoogt, het beoor-
deelen van verschillende verwondingen, het optillen en op de baar
plaatsen van gewonden, dat van den luitenant-adjudant zou zich
moeten bepalen tot behandeling, voor zoover noodig, van de Con
ventie v. Genève, opsporen van gewonden, zoowel over dag als
's nachts, en het orienteeren.
227
