Hygiënische Maatregelen in het Japansche Leger [Mei 1914.
Hetzelde kan gezegd worden van het schoeisel. Het Japansche
schoenen- en sokkenmateriaal voldeed, volgens Matignon, slechts
aan matige eisehen. De zoogenaamde „voetlappen" voldeden veel
beter dan de Japansche sokken.
Het schijnt, dat de Japanners, ondanks het minder geschikte
schoeisel, toch weinig last hebben gehad van voetwonden. Mati
gnon schat het aantal voetverwondingen door het schoeisel op niet
meer dan 2.1% van het effectief. Dit geringe aantal moet worden
toegeschreven aan de groote droogte en, niet het minst, aan de
sterke constitutie der voeten en de nauwkeurige voetverpleging
der Japanners, terwijl ook de langzaamheid in de operatiën hierop
niet zonder invloed zal zijn gebleven. In Nederlandsch-Indië, waar
het warme klimaat, de dikwijls vochtige en drassige bodem, slechte
wegen, bloedzuigers, enz., even zoovee! oorzaken kunnen zijn voor
het ontstaan van tal van voetwonden, behooren de verpleging der
voeten en de controle over het schoeisel de bijzondere zorgen uit
te maken èn van den man zelf èn van officieren en kader èn van
den Geneeskundigen Dienst; zelfs de kleinste voetwondjes moeten
onmiddellijk behandeld worden. De invloed van den toestand der
voeten op de prestaties der troepen is te veel bekend, dan dat
hierover verder behoeft te worden uitgeweid in dit opstel. Het
verschuiven van den voet in den schoen, wat meerendeels de oorzaak
is van het ontstaan van voetwonden, wordt bijna geheel voorkomen
door het gebruik van voetriemjes, zoools beschreven in het weten
schappelijk Jaarbericht 1911 blz. 429-31. Dit is geen ervaring uit
den Russisch-Japanschen oorlog, maar wordt hier vermeld om op de
wenschelijkheid te wijzen ook in het Nederlandsch-Indisch Leger
dit eenvoudig en goedkoop middel ten spoedigste in te voeren,
te meer daar uit proeven in verschillende garnizoenen op Java, kort
geleden genomen, duidelijk het groote nut van het gebruik van
voetriempjes in onze Indische terreinen is gebleken.
Bygiëne uan hel geDechisueld.
De hygiëne van het gevechtsveld heeft vooral belang voor de
bewoners van de landstreek en voor de overwinnaars, die op of
nabij het veroverde terrein blijven. Haastige en onvoldoende teraar
debestelling na veldslagen van de talrijke lijken, heeft altijd erbar
melijke gevolgen gehad.
417
