De invloed van het terrein op de Ind. oorlogvoering. [Juli 1914. meestert, zelfs in oogenblikken van verrassing of kans op een partiëel succès, dat niet in de algemeene lijn ligt. We hebben in de Pedir-expeditie voorbeelden gehad van zeer geslaagde overvallen en omsingelingen, waarbij de daarvoor aange wezen afdeelingen, elk op zichzelf en langs verschillende wegen gelijktijdig naderden. Ieder zorgde op zijn tijd te zijn en was er in den regel ook, maar stel dat een der commandanten zich had laten afleiden! En dat is natuurlijk een gerechtvaardigde vrees voor velen, die liever alles bijeen houden en bang zijn, dat bij te veel vrijheid van denken losbandigheid ontstaat. Zij vergeten weer de spreuk „niet repressief, maar preventief". Losbandigheid voorkomen, niet door de vrijheid te onderdrukken, maar een juist gebruik van de vrijheid te beoefenen. Ons terrein dwingt in hooge mate tot oplossing. Er is niet veel manoeuvreeren noodig om elkaar „kwijt" te zijn. Welnu, dan oefe nen om uit de opgeloste vormen het beste te halen, wat er uit te halen valt. Niet de Boeren navolgen, zoolang ze met hunne commando's naar het believen van eiken chef deden, wat ze goed dachten, maar wel toen Gen. de Wet eenheid van handeling eischte. In hoeveel lijnen wordt opgetreden doet er niet toe, als ze maar convergeeren in het doel. Dat kan voor hen, die het terrein kennen, een goed initiatief bezitten en het algemeene doel scherp in het oog houden! Zij weten, waar voetpaden moeten gevonden worden en waar niet. Zij zien aan de begroeiing reeds op een afstand of er doorkomen is of niet, onderkennen aan de kleur en soort der blaren, sompen en moerassen of drogen grond, herkennen de boomen, waarbij geregeld drinkwater is, gaan met vertrouwen op hun speurzintuig den marsch in. De inlander kan in veel nog onze leermeester zijn. Hadden we dat steeds ernstig ter harte genomen, dan zouden we niet jarenlang zoo tegen dat terrein hebben opgezien. Hoewel me geen cijfers ten dienste staan, om een bewijs te leveren, zoo zal toch een ieder erkennen, dat ons aanvallend optreden van af het oogenblik, dat we den slag te pakken hadden, ons heel wat minder verliezen heeft berokkend, dan het verdedigend. 659

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1914 | | pagina 47