Korte fDededeelingen. Een aardig moment. De correspondent van de Java-Bode in Den Haag heeft in de dagen van mobilisatie in Nederland een historisch moment bij= gewoond, dat hij in genoemd blad op zoo'n eenvoudige, sympa thieke wijze beschrijft, dat de lezer als het ware zich verplaatst waant in het Noordeinde voor het Paleis! Oranje en Nederland zijn nog altijd één; het beschrevene moment is er weer een kleine uiting van! Wij laten het stukje in zijn geheel hieronder volgen: Alle oogen waren rechts gewend naar de Koningin die er, geheel in het wit, in een harer oudste en meest gedemodeerde japonnen, den arm om den hals van 't prinsesje geslagen, nu en dan een opmer king makend aan den generaal divisie commandant of aan prins Hendrik, met strakken blik en ingehouden emotie, op het voorplein van het paleis stond Zonder toeven, met ernstigen blik, vastberadenheid in de trekken, waarop aandoening stond, trokken die duizenden mannen langs hun koningin, als om te getuigen van hun offervaardigheid. Guitige straat jongens (want welke Hollander schudt in het leger den straatjongen ooit heelemaal uit?) toonden geen glimlach, landweer-officieren met baarden hadden de oude stramheid teruggevonden, jonge luitenants in splinternieuwe uniform, kijkers en veldflesschen en revolverétuis van glimmend nieuw bruin leder, poogden geen parade-Schneidigkeit te vertoonen. Het was alles ernst, bittere ernst Licht nijgde het hoofd der koningin voor eiken afdeelingsaanvoerder, diep was haar buiging voor de strijkende vaandels. Ik stond met collega Elout van het Handelsblad, terzijde van het Ruiterstandbeeld, vlak tegenover de koningin slechts gescheiden door de breedte die de troepen innamen. Op een paar passen achter ons generaal Van Daalen, in gezelschap van den schilder Hoijinck van i Papendrecht, den teekenaar van militaire tooneelen. Nooit heb ik de koningin zóó gezien. Zij was het toonbeeld van ingehouden smart, van de innigste bezorgdheid. Haar trekken, wit als haar kleed, stonden hevig ge spannen, de vouwen om neus en mond in nauw bedwongen trilling. t Zenuwachtig speelde haar linkerhand inet de blonde lokken van haar kind, dat zij, nu en dan, met instinctmatig moederlijke teederheid tegen zich aandrukte... 879 k I

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1914 | | pagina 73